„Tweemaal kerkgang in morgen- en middagdienst is eigenlijk een reformato­rische versobering. Na de overvloed aan diensten in de kerk van voor de Reformatie in de 16e eeuw hebben onze vaderen gezegd: twee keer is genoeg. Weg met al die met­ten, lauden, vespers, private missen, uitvaartdiensten, herdenkingsmissen, aparte privédoopsels, gildevieringen en wat niet al.

Onze vaderen zeiden nuchter: alleen op zondag en allemaal tegelijk en twee keer komen we samen om Gods Woord te horen en de sacramenten te gebruiken.

En verder geen rituelen en toestanden en liturgische onderonsjes. Reken maar dat men daarvan opademde. Van dat bevrijdende en verloste om zo in eenvoud en waar­heid de Heere te dienen. Dat moeten we opnieuw inoefe­nen en ons daaraan geven.”