De Schotse deelregering in Edinburgh wil tegenwoordig iets moderner zijn dan de overkoepelende Britse regering. In Londen heeft de regering eerder dit jaar een consultatie aangekondigd over het invoering van het homo­huwelijk. Toen kon de Schotse regering niet achterblijven.

In de Britse politiek is consultatie een mooi woord voor proefballon. Het is een vrijblijvende manier om te peilen hoe de samenleving denkt. Niet zelden wordt er na deze ronde nooit meer iets van een idee gehoord.

Of dat laatste nu ook zo zal lopen, is de vraag. De Schotse regering heeft al aangegeven dat ze de hervorming van het huwelijk plausibel vindt. Wel wil ze alle meningen beluisteren.

Inmiddels komen de eerste reacties binnen. Sommige zijn heel formeel: Schotland mag dan zelfbestuur hebben, maar het land kan natuurlijk niet zomaar fundamentele wetgeving als die over het huwelijk gaan hervormen. Dat zou ertoe kunnen leiden dat twee mannen die in Schotland ‘volledig’ getrouwd zijn, in Enge­land, Wales en Noord-Ierland slechts als ‘partners’ gelden. Het zou de verhoudingen binnen de Britse rijksdelen verder onder druk zetten. Het is trouwens niet uitgesloten dat de Schotse natio­nalisten hiermee ook bewust willen provoceren.

Twee christenen pleiten er in een uitgebreide reactie voor deze „extreem verwoestende” hervorming in een referendum aan het volk voor te leggen. Een van hen is niemand minder dan de voormalige leider van de regerende Schotse Nationale Partij (SNP) Gordon Wilson.

Wilson is betrokken bij het missionair en apologetisch centrum Solas in Dundee. Die organisatie is nauw verbonden aan de plaatselijke Free Church, ooit de gemeente van de bekende Robbert Murray McCheyne, waar ook oud-politicus Wilson lid van is.

Vorige week bracht Wilson zijn inbreng naar buiten, samen met ds. David Robertson, predikant van de Free Church in Dundee. In een stuk van acht bladzijden maken zij korte metten met het idee dat het huwelijk in Schotland voor homo’s werkelijk in een behoefte voorziet. Zij noemen het homohuwelijk afwisselend „schadelijk”, „gevaarlijk” en een oorzaak voor „grotere onverdraagzaamheid.”

Sinds de invoering van het geregistreerd partnerschap in 2005 bijvoorbeeld zijn er slechts 3307 homorelaties geregistreerd, tegen­over 175.552 huwelijken gesloten (dat is 1,8 procent).

Het echte motief voor het homo­huwelijk zien zij in de „religieuze viering” van de relatie. In Groot-Brittannië wordt het officiële huwelijk niet in het gemeentehuis, maar in de kerk gesloten. Sommige kerken zijn bereid een partnerschap ‘in te zegenen’, maar sinds 2005 is dat slechts 450 keer gebeurd.

De homolobby is er volgens het duo uit Dundee op uit religieuze groepen te dwingen zich aan te passen aan de moderne tijd. „De regering spreekt over uitzonderingen, maar zodra eenmaal het principe van een religieuze viering is toegestaan, zal al deze bescherming onder eindeloze druk wegsmelten.” Wilson en Robertson vrezen dat de „atheïstische en seculiere bewegingen” erop uit zijn kerken van hun publieke status te beroven. „De homo­beweging, betaald door de regering, zal deze druk volhouden, niet alleen om ‘tolerant’ rond het homohuwelijk te zijn, maar intolerant tegenover iedereen die hun agenda niet accepteert.”

Ze hebben zich eraan gestoord dat de regering nu al heeft gezegd dat het homohuwelijk een zaak van tolerantie is. Volgens Robertson en Wilson zou dit juist de vraag moeten zijn waarover het in de consultatie gaat.

De twee mannen van de Free Church vinden het alarmerend dat de regering een hoeksteen wil hervormen om een kleine minderheid te bedienen. Het huwelijk heeft volgens hen vooral waarde voor de bescherming van kinderen. Zodra het huwelijk echter voor iedereen wordt opengesteld, lopen kinderen gevaar. Juist dat is in strijd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, aldus 
Robertson en Wilson.

Ook de rooms-katholieke bisschop van Motherwell, Joseph Devine, mengde zich in het debat. Volgens hem kan de staat de geschiedenis niet „herschrijven” omdat „huwelijk en gezin nu eenmaal ouder zijn dan de staat zelf”.