Nuria weet dat haar familie moslim is, maar soms ver­geten zij en haar zussen dat en neuriën ze een christelijke melodie. De familie is daarvan niet gecharmeerd en maakt de ouders duidelijk dat ze de kinderen moslimliederen moeten aanleren.

„Als onze familie komt, moeten we alles verwijderen wat verwijst naar het christendom”, zei Nuria’s moeder vorige week tegenover de christelijke nieuwsdienst Compass Direct. „Kort gezegd: we leiden een dubbelleven. Dat is vooral moeilijk voor de kinderen. Wij zijn volwassen, en voor ons is het al moeilijk. Maar voor de kinderen is het nog veel lastiger. Hun persoonlijkheid raakt erdoor beschadigd.”

Nuria en haar familie, van 
wie de namen om veiligheids­redenen geheim moeten blijven, zijn Iraakse Arabieren die bekeerd zijn van de islam tot het christen­dom. En hoewel Assyrische Irakezen als christen geaccepteerd worden vanwege hun etnische identiteit, geldt dat niet voor moslims die zich bekeren.

Onderwijs

De ouders van Nuria hebben, net als veel andere bekeerlingen in Irak, moeite om hun kinderen op te voeden als christenen in een samenleving die alleen moslims accepteert Als kinderen op school zeggen te geloven in Jezus, kunnen ze klappen en minachting van hun leerkrachten verwachten. Omdat hun identiteits­bewijzen aangeven dat ze moslim zijn, kunnen deze kinderen niet terecht op christelijke scholen. Ook moeten ze deelnemen aan islamitisch religieus onderwijs. Dezelfde identiteitskaart zorgt er ook voor dat ze alleen met een moslim kunnen trouwen.

In een land dat verdeeld wordt door nationale en religieuze scheidslijnen, is er geen veilige haven voor Nuria’s familie en andere Arabische gezinnen die overgaan van de islam naar het christendom. Over het algemeen zijn grote steden de beste plaatsen voor christenen om zich te verbergen. Daar zijn ze nog het verst verwijderd van familieleden, die zonder twijfel elke bijzondere gedraging, zoals kerkgang op zondag, zouden opmerken en rapporteren. Dan nog kunnen moslimburen of collega’s echter het bekeerlingen tot het christendom moeilijk maken.

Nuria’s ouders werden zeven jaar geleden christen. Het leven van het gezin was een stuk eenvoudiger voordat de kinderen naar school gingen. Hun vader, een timmerman, was gewend om openlijk te spreken over zijn geloof.

Vandaag de dag is hij niet meer zo dapper. Nadat collega’s ontdekten dat hij christen was, is hij al vele malen van baan veranderd. „In de eerste jaren dat ik christen was, nam ik veel mensen mee naar de kerk. Ik was zo gemotiveerd, zo opgetogen”, zegt hij. „Nu kan ik het niemand aanraden om christen te zijn, omdat mijn ervaring is dat dit in Irak bijzonder moeilijk is.”

Kortgeleden ontdekte ook de eigenaar van het huis waarin de familie woont dat Nuria’s ouders zijn overgegaan tot het christendom. Hij chanteert hen nu door zwijggeld te vragen. Ook moet Nuria’s vader voor de huiseigenaar werken. Daardoor moet hij een groot deel van zijn inkomsten aan de huiseigenaar afstaan. Voor de familie is hun huidige woning dan ook al het vijfde huis waar ze sinds 2003 wonen.

Nuria’s ouders willen hun kinderen onderwijzen in de Bijbel en hun christelijke normen en waarden bijbrengen. De Iraakse grondwet maakt het echter voor het gezin met zijn nieuwe geloofsovertuiging praktisch onmogelijk om in vrede te leven.

De oudere zus van Nuria heeft net de basisschool afgerond op een instituut voor Assyrische christenkinderen in Kirkuk. Maar voor het nieuwe schooljaar begon, belde de directeur met haar ouders om hun te zeggen dat hij niet kon garanderen dat hun dochter het schooljaar af kon ronden. De school­directeur moest de persoonlijke gegevens van alle leerlingen doorgeven aan het ministerie van Onderwijs. Het feit dat er moslims op de leerlingenlijst voorkwamen, betekende een risico op rechtsvervolging. Gelukkig voor Nuria’s ouders werden de moslimkinderen op de leerlingenlijst niet opgemerkt.

De waarschuwing van de directeur was voor de ouders van Nuria echter aanleiding om hun dochter van de christelijke school te halen. In plaats daarvan werd ze geplaatst op een privéschool met overheids­erkenning. Doordat deze school ook islamitische godsdienst­lessen geeft, kan het meisje toch haar diploma halen. „Mijn kinderen lijden”, zegt Nuria’s vader. „We trekken van stad naar stad.”

Bom

In Kirkuk, de stad in het noorden van Irak waar Nuria’s familie nu woont, zijn bomaanslagen, moordpartijen en ontvoeringen aan de orde van de dag. In een buitenwijk van de stad, op de weg naar Bagdad, vonden de autoriteiten twee weken geleden het lichaam van een christen. Hanna Polos Emanual was 60 jaar. Niemand weet waarom hij vermoord werd. Op 21 september ontvoerden gewapende mannen drie Assyrische christenen en één Turkmeense Irakees. Ze werden vrijgelaten na betaling van losgeld.

De afgelopen twee maanden werd er twee keer geprobeerd een bom te plaatsen in de kerk die Nuria’s familie bezoekt. Sinds begin augustus zijn ook bij andere kerkgebouwen ten minste drie pogingen gedaan om explosieven aan te brengen.