De blauwvintonijn is zeldzaam geworden door overbevissing. Een groep van 48 landen heeft daarom vangstlimieten ingesteld. Maar handelscijfers van 2009 en 2010 komen uit op een echte vangst van 70.500 ton: ruim het dubbele van de limieten voor die jaren.

„De huidige papieren vangstadministratie is vergeven van de fraude, desinformatie en vertragingen in rapportage”, zei Roberto Mielgo, auteur van te rapport en een voormalige ingewijde in de industrie.

Een grote maas in de regels zijn de grote vetmesterijen van tonijn. Vissers vangen de jonge wilde vissen als ze bijeenkomen om te paren, bijvoorbeeld in de Middellandse Zee. De tonijn gaat dan naar afgezette zeegebieden waar ze flink veel te eten krijgen. „Er wordt veel meer tonijn verkocht vanuit deze vetmesterijen dan ze hadden gevangen”, aldus de expert.

Pew Environment Group bepleit een snelle invoering van een elektronisch systeem om de vangst beter te controleren. Dat kan door elke gevangen tonijn een elektronisch te merken in plaats van de huidige papieren administratie.

Japan consumeert circa 80 procent van de totale vangst aan deze glanzende vette vis. Amerikanen eten nog eens 9 procent.

Tonijnen zijn snelle zwemmers die snelheden kunnen bereiken van bijna 80 kilometer per uur.