Die oproep deed mr. C. Verkade, docent aan de Evangelische Hoge­school te Amersfoort, zaterdag in Utrecht op het twaalfde lustrum van het CSFR-dispuut Sola Scriptura. Het lustrumthema was ”Nothing personal” (niets persoonlijks).

Het dispuut wilde met het thema de aandacht vestigen op de verbinding tussen mensen onder­ling. Verschuift deze steeds meer van persoonlijke relaties naar het bijhouden van sociale netwerken per smartphone? Het ”ik” kan immers niet bestaan zonder de ander. De opkomst van digitale netwerken, zoals Facebook, Twitter en Hyves, verandert die verbinding met de ander in snel tempo en voegt weer nieuwe betekenis toe aan het eigen ik.

Volgens de theoloog dr. J. H. Schravesande, voorzitter van de Projectgroep Kerk en Milieu van de Raad van Kerken, blijft het echte gesprek belangrijk in de mediale wereld. „Hier is de basis van het echt mens-zijn te vinden”, schrijft hij in de lustrum­bundel. „We zijn sociale wezens”, zegt Mirjam van Dalfsen, preses van de lustrum­commissie. „Wat ons bindt aan de ander is liefde en trouw. In de Bijbel is dat de ultieme relatie met de ander.”

Transformatie

Volgens lector prof. dr. R. Kuiper, onder andere bijzonder hoogleraar reformatorische wijs­begeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, is de verbinding met de ander een probleem in de samen­leving. Mensen leven volgens hem in een tijd van transformatie: je netwerk is je leven. „We leven in een platte wereld. Waar ook maar in de wereld kunnen we met wie dan ook communiceren. Ruimte en tijd zijn factoren die wegvallen. Verder moet je zelf je leven vorm­geven. Zo word je uit de bedding van je traditie getrokken.”

Verder ziet Kuiper dat er in relaties behoefte is aan nieuwe sensaties. „Mensen willen een gelukkig en interessant leven leiden. Die prikkelingen roepen vragen op: waarom ontmoeten we elkaar nog en wat is het nut van verbondenheid?” Bezinning op relaties is volgens hem hoognodig. „Gemeenschappen zoals kerk, school en gezin zijn belangrijk, maar relaties en netwerken zijn dat ook.”

Dat vraagt volgens hem normatief nadenken. „Het is van belang wat mensen van ons zien en hoe we ons als christenen organiseren. Overal waar christenen zijn, zijn gemeenschappen, maar er zijn wel nieuwe vormen nodig.” Ook moeten mensen een nieuwe sociale taal spreken, vervolgde hij. Hij noemde die: informalisering van contacten.

Ten slotte pleitte hij voor een nieuwe gemeenschappelijkheid, gestimuleerd door augustiniaans denken, waarin doelen worden gesteld zoals: waarom zijn we in deze wereld? Volgens hem niet als ”nothing personal”, maar als een verkenning van jezelf, wat leidt tot verbinding met de ander.

Vervolging

Als persoonlijkheid zijn we geschapen naar Gods beeld en Zijn gelijkenis. Dat betoogde mr. 
C. Verkade in zijn lezing voor het dispuut. „We zijn niet geschapen als individu, maar als twee-eenheid: man en vrouw”, zei hij. Met de zondeval is iets goed misgegaan, vervolgde hij. „Sindsdien zijn we niet gedoemd, maar geneigd tot alle kwaad.”

Verkade stelde dat de mens is geschapen om goed te doen, om te creëren, en ook om het menselijk geslacht in stand te houden. „Maar bovenal met als doel God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf. Dat is de persoonlijkheid die God bedoeld heeft. Je bent dus geschapen tot liefhebben met je hart, kracht, ziel en verstand en met sociale verbanden.”

Volgens hem betekent dit dat mensen met het geloof bezig moeten zijn, niet met een gevoelscultuur. „We hebben de taak gans anders te leven, in geloof, in een zeker weten en een vast vertrouwen.” Verkade vroeg de studenten of ze als persoonlijkheden klaar zijn voor de toekomst van de grote verdrukking. Volgens hem is er een godsdienstvervolging op komst, gezien het verbod op onverdoofd ritueel slachten en de discussie over de besnijdenis van jongens.