Leider

Velen hebben zich aan deze welgemeende PVV-oproep gestoten. Ik wil hem juist van harte ondersteunen: laten we eindelijk weer normaal doen. En dan niet eenmaal, maar voortdurend. Niet alleen in de Tweede Kamer, maar overal in Nederland.

Om misverstanden te voorkomen: zelf zou ik het anders geformuleerd hebben. Op een andere toonhoogte ook. Eerlijk gezegd vroeg ik me af of de boodschap in overeenstemming was met de woorden. En naar mijn overtuiging spreek je de premier ook niet aan met ”man”. Maar dat neemt de kern niet weg: een simpele oproep om normaal te doen. En die steun ik van harte.

Ik volg de heer Wilders om juist u daarop aan te spreken. Niet dat ik u abnormaal vind of zo. Integendeel, hoewel u niet van mijn kleur bent, waardeer ik u grotelijks. Waarom? Omdat u goed communiceert, doelen boven partijen weet te stellen, een groot incasseringsvermogen hebt. Kortom, u bent een leider die zijn missie weet te verbinden aan de omstandigheden van vandaag, die mensen in beweging krijgt voor het land. Misschien wel de beste leider die politiek Den Haag in huis heeft op dit moment. En juist om die reden ondersteun ik de oproep van de heer Wilders: Doe toch normaal.

Norm

De oproep om normaal te doen, veronderstelt dat er normen zijn die door iedereen geaccepteerd worden. Geachte premier, achter deze hartenkreet ligt dan ook het verlangen verborgen naar algemeen geldende richtlijnen voor het handelen, naar meetlatten, waaraan we ons gedrag kunnen toetsen. Hoe kunnen we normaal doen, als algemeen geldende normen ontbreken? U bent de leider van dit land, u dient de koers aan te geven. Dan is het uw taak te zeggen wat eigenlijk normaal is, welk gedrag behoort bij gezond menselijk gedrag. En vervolgens verwacht ik van u dat u zelf normaal doet, het volk voorleeft hoe het hoort. En dan maar hopen dat alle kamers van dit land, Eerste en Tweede Kamer en vervolgens ook huiskamers, dit overnemen.

Eerst moet u aangeven wat de norm dient te zijn. Geen VVD-norm, geen norm van een gelegenheidscoalitie, maar een algemeen geldende norm die recht doet aan mens en dier en schepping. Eerlijk gezegd weet ik er wel een: de norm van de Tien Woorden, de leefregel voor een gezond leven en een evenwichtige samenleving bij uitnemendheid. Ga mij niet vertellen dat deze norm verbonden is aan vergane glorie van een uitgeblust christendom. Een VVD-prominent heeft zich er in het verleden sterk voor gemaakt, zij het dat hij hem losmaakte van de achterliggende waarden van het christelijke geloof. En dat kan nou juist niet. Het afzweren van de christelijke religie heeft slechts verwarring opgeleverd. De Tien Geboden vormen weliswaar een algemeen geldende leefregel voor menselijk handelen, maar waarom zou je jezelf daaraan binden als je de achterliggende waarden niet erkent? Over die waarden zou veel te zeggen zijn. De christen bij uitnemendheid, onze Heere Jezus, heeft het heel eenvoudig samengevat: het gaat erom dat je God liefhebt boven alles en je naaste als jezelf. Liefde als leitmotiv voor een populaire premier, wilt u dat niet eens overwegen?

Missie

Ik verzoek u deze brief te delen met de heer Wilders. Niet om hem liefdeloosheid te verwijten, dat zou pedant zijn. Maar om hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid. Want eerlijk is eerlijk, meneer de minister-president, welbeschouwd was de onderlinge woordenwisseling tussen u en de heer Wilders niet een schoolvoorbeeld van het gedrag dat de Tien Geboden voorschrijven. Eerlijk gezegd betwijfel ik ook of uw beider intentie liefde was. Laten we beginnen met in de Tweede Kamer normaal te doen, u voorop, want u geeft leiding. Maar ook de heer Wilders en de andere volksvertegenwoordigers.

Mag ik u voorstellen de discussie over de Tien Woorden als norm te starten in het belang van land en volk? En stel dat u het daarover niet eens wordt –dat zou zomaar kunnen– wilt u dan actie ondernemen om in ieder geval een norm van beschaafde omgangsvormen af te spreken? Dat houdt het politieke klimaat wel zo gezond en het voorkomt dat gewone Nederlanders zoals ik, discussies als van vorige week steeds normaler gaan vinden. Want daarmee worden Nederlandse normen almaar vager en wordt het leven in ons land almaar waarden-lozer. Daar moeten we elkaar niet voor over hebben, toch?

Ik besluit deze brief met een compliment en een opdracht. Binnen de gegeven context doet u het uitstekend als premier, dat vinden vriend en vijand. Maar laat het uw missie zijn om Nederland een terugkeer toe te roepen op de weg naar totale normloosheid.

Ten slotte wens ik u Gods zegen toe bij uw mooie werk.

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl