Burgers klagen over de overlast en gevaren die psychiatrische patiënten veroorzaken die op straat leven en zorg weigeren. Patiënten die zijn opgenomen klagen over het gemak waarmee ze in isoleercellen belanden. De overheid past de wetgeving stukje bij beetje aan, maar dat gaat langzaam.

Zo zijn er maatregelen genomen om patiënten in inrichtingen ’menselijker’ te behandelen zodat ze minder snel agressief worden en dus niet in een separeercel hoeven te worden gestopt. Sommige instellingen hebben enkele jaren geleden beleid geïntroduceerd om patiënten bijvoorbeeld direct na binnenkomst te trakteren op een Brabants worstenbroodje met warme koffie. Ze zijn positief over de resultaten.

Bij de Tweede Kamer ligt een voorstel die de wet voor opvang van psychiatrische patiënten wil moderniseren. Bedoeling is meer maatwerk te leveren. Gedwongen opname blijft een mogelijkheid, maar de rechter zou voortaan ook dwangbehandeling kunnen opleggen. Dat betekent dat de patiënt zelfstandig blijft wonen, maar moet accepteren dat hij zorg krijgt die bij hem of haar past. Dat kan bijvoorbeeld inhouden dat hij of zij intrekt bij familie of belooft medicijnen te slikken. Als de patiënt zich niet aan zijn of haar afspraken houdt, dan kan bijvoorbeeld alsnog gedwongen opname volgen. En dat is iets wat patiënten doorgaans niet willen.

GGZ-instelling Rivierduinen die jarenlang Tristan van der V. in behandeling had, pleitte eerder al voor snelle invoering van deze nieuwe behandeling, die zit tussen normale behandeling en gedwongen opname. Gedwongen opname is alleen mogelijk als er acuut gevaar dreigt voor de patiënt zelf of zijn of haar omgeving. Volgens de instelling komt er als het ware een ’stok achter de deur’ bij om patiënten te motiveren zorg te accepteren.