Het Rotterdamse Laurenspastoraat bestaat veertig jaar. Morgenmiddag is er in de Grote of Sint-Laurenskerk een symposium over het ”Werk van een Citykerk”. Sprekers zijn onder anderen Laurenspastor Kuipers, wethouder Korrie Louwes, oud-secretaris eredienst van de Protestantse Kerk in Nederland Hans Uytenbogaardt en ds. Eddy Reefhuis, predikant van de Oude Kerk te Amsterdam. Tijdens het symposium wordt een nieuw boek gepresenteerd: ”Citykerken werken zo. Veertig jaar Laurenspastoraat”, geschreven door Bert Kuipers.

Het symposium is bedoeld om bezinning op gang te brengen over het werk van citykerken in een veranderde maatschappelijke context. Op dit terrein liggen vele vragen: Welke mogelijkheden heeft een kerk in de grote stad? Wat verwacht de stedeling van de hoofdkerk van Rotterdam? Wat is in dit spanningsveld de plaats van liturgie en eredienst?

Kuipers: „Sommigen denken dat de stadskerk op een zinkend schip zit, maar dat bestrijd ik met klem. We moeten soms wel eens wat hozen, want de kerkelijkheid in Rotterdam wordt steeds dunner, maar ik word niet betaald om pessimistisch te doen. In de Laurenskerk houden we geen uitverkoop van de laatste spullen, maar investeren we in de toekomst. De boodschap van de kerk is dat waard.”

Met verve ontsluit Kuipers de Laurens. „Hier zijn mensen welkom, iedereen, ook de meest onaanraakbaren. Velen ontdekken weer dat het leven meer moet zijn dan tassen vullen bij de Bijenkorf of doorzakken in kroegen en cafés. Soms dwaalt er iemand zomaar binnen, die kijkt wat rond, en zegt dan opeens: „Hier gaat het over God, hè? Wat is dat eigenlijk, God?”

Anderen lopen heel bewust een kerk binnen. „Want ze weten best dat hier spannende dingen gebeuren. De Laurenskerk staat bol van de activiteiten. Hier zijn elke zondag drie diensten, vrijzinnige diensten, orthodoxe diensten, Gereformeerde Bondsdiensten waarbij er nog een lange preek beluisterd wordt. Er worden kindervespers gehouden, vrijdagmiddaggebeden en cantatediensten belegd, er zijn concerten, lezingen, vieringen op dinsdag en op vrijdag. Op marktdagen lopen er mensen binnen, voor een kop koffie, om een plas te doen of om een kaarsje op te steken. We timmeren volgende maand aan de weg met een buurtborrel waarvoor we niet alleen de buren uitnodigen, maar ook alle winkels, kantoren en bedrijven die rond de kerk zitten.”

Dan zegt de Laurenspastor opeens: „Het klinkt misschien allemaal wat ronkerig, maar wij hebben de langslopende stedeling nu eenmaal veel te bieden. De Laurenskerk is er voor de hele stad, voor iedereen.”

Over de spits van citypastoraat: „Het is de moeite meer dan waard om met elkaar kerk te zijn, om de Bijbel te lezen, om samen te zingen, en om vervolgens te merken dat mensen daardoor veranderen, dat ze ervaren dat de kerk een toegevoegde waarde kan geven aan hun leven.”

Wat ís die toegevoegde waarde precies?

„Wat Jezus aan de mensen vertelde, willen wij ook aan de mensen vertellen. We blijven niet steken in horizontale en sociale praatjes. Daar zijn wij niet voor. Wij willen met mensen de Bijbel lezen, die spellen, uitwerken en doorvertalen naar deze wereld, toepassen op vandaag. We willen het geheim doorgeven van een droom over een nieuwe wereld, een nieuwe werkelijkheid, een nieuw Jeruzalem. Het gaat er ons om dat mensen weer eens iets echts horen, iets anders dan al die flauwekul van de televisie. Wat wij graag willen uitdelen is: brood voor het hart, zowel op zondag als doordeweeks, op blijde dagen en op momenten vol verdriet.”

Het zijn grotendeels mensen van buiten de kerk die weer eens binnen lopen. „Velen weten echt van niets, weten niet van Jezus en niet van God. Die zijn dus blanco, maar aan zulke mensen kun je soms gemakkelijker een woord kwijt dan aan mensen die weloverwogen antikerkelijk zijn geworden, die heel bewust de kerk de rug hebben toegekeerd. Zulke mensen hebben het met de kerk helemaal gehad.”

Rondkijkend in de Laurens: „Deze kathedraal is een monument vol verhalen. Hier groeit weer iets. De Laurens is present. Nee, hoor, wij doen het licht niet uit.”