Zo’n nieuwsbericht levert altijd een keur aan reacties op. Bijval, verbijstering, venijn, bewondering.

„Goed idee!”

„Past niet in de Nederlandse cultuur.”

„Bah, wat ouderwets.”

„Gaan we het communisme hier invoeren?”

„Schitterend, gelijk doen!”

„Wat een onzinnige discussie.”

„En gaan we nu ook de vlag hijsen en het volkslied zingen?”

Er zijn veel landen waar zo’n schooluniform in zwang is. In Engeland uiteraard, maar ook in Azië, Afrika, Australië en Zuid-Amerika gaan kinderen met een uniform de deur uit. Het levert meestal geen problemen op – men weet niet anders. Vaak zijn er ontwerpwedstrijden, zodat kinderen zelf kunnen meebeslissen over hoe ze erbij lopen.

Op de website van deze krant werd de stelling geponeerd: Juist reformatorische scholen moeten voorstander zijn van een schooluniform. Van de kleine 500 stemmers reageerde 60 procent positief. Begrijpelijk, want er zijn goede redenen voor een uniforme schoolkleding. Het zou bij uitstek een manier zijn om de christelijke identiteit van de school vorm te geven. En het helpt leerlingen om minder gefocust te zijn op hun uiterlijk.

Het argument dat met schoolkleding pesten wordt tegengegaan, is niet het sterkste. Het is maar zeer de vraag of pesten minder wordt zodra kinderen allemaal gelijk gekleed gaan.

Beter vind ik het duidelijke signaal dat van een schooluniform uitgaat: alle leerlingen zijn gelijk. Het gaat op school niet om afkomst of uiterlijk, maar om karaktervorming en prestaties, om gedrag en persoonlijkheid. Alle kinderen in gelijke tenue geeft een professionele uitstraling. Belangrijk is ook de binding met de school: op de schoolkleding wordt het logo van de school aangebracht. De kinderen voelen zich meer een team en de onderlinge band wordt hierdoor sterker, wat je ook ziet bij sportteams.

Een ander belangrijk voordeel: het eindeloze gezeur over kledingsvoorschriften (roklengte, legging et cetera) kan de wereld uit geholpen worden. Ook geeft een vast schooluniform minder shopstress. Bovendien is het ’s morgens maar wat makkelijk: geen stress op de slaapkamers – doe maar gewoon je schooluniform aan. En wat te denken van leerlingen die een uurtje spijbelen? Je voelt je op het winkelcentrum allicht meer lopen met schoolkleding aan. Terwijl ook de kinderen die niet op het schoolplein thuishoren er makkelijker uitgeplukt kunnen worden.

„Pubers worden gehinderd bij het ontwikkelen van een identiteit door een schooluniform”, luidt een veel gehoord tegenargument. Tja, als pubers vooral meekrijgen dat identiteit in de kleren zit, kan een schooluniform een beletsel zijn. Maar je kunt het ook omdraaien. Juist daarom is een schooluniform zo nuttig: zo worden kinderen er meer van doordrongen dat „identiteit” van binnenuit komt. Bovendien zijn er buiten schooltijd voldoende mogelijkheden om de „uiterlijke identiteit” verder vorm te geven.

Minister Donner pleitte in 2007 tijdens het Nationaal Jeugddebat voor een verplicht schooluniform. Ook hij gebruikte het merkkledingargument: jongeren zouden al op jonge leeftijd schulden maken met dure, nieuwe, merkkleding. Na een storm van kritiek trok hij het plan snel weer in. En terecht: laat de politiek zich hier vooral buiten houden. Je moet er toch niet aan denken dat de PVV of de PvdA hierover een mening gaat geven. Schoolleiders en ouders komen er vast samen uit. Waar is de volgende school die de uitdaging aangaat?

Reageren aan scribent? beeldenstorm@refdag.nl