De markten zijn vol, banken zijn open en de stroom doet het meestal weer.

Hoewel er nog oorlog is in gedeelten van Libië, normaliseert het leven verrassend snel na 6 maanden opstand. „We dachten eigenlijk dat het veel erger zou zijn”, oordeelt een veiligheidsfunctionaris over de hoofdstad, met circa 2 miljoen inwoners. Toch liggen er nog afgedankte wapens in de straten en klinken nog regelmatig vreugdeschoten van de revolutionaire strijders.

Maar de opvallendste nieuwigheden zijn wel de vrije meningsuiting en politiek gekibbel. Libiërs zijn dat niet gewend. Politieke partijen en verkiezingen waren immers verboden tijdens de 42 jaar dat Kaddafi regeerde. Nu Libië op weg lijkt werelds jongste democratie te worden, zien Libiërs hoe politici elkaar in de haren vliegen over een nieuwe interim-regering, die volgende week wordt verwacht.

Zware kritiek kwam er van de invloedrijke commentator Ali al-Salabi. Op televisie zei hij dat de Nationale Overgangsraad niet sterk genoeg is. Er zouden te veel figuren in zitten die lang buiten Libië hebben gewoond, onder wie de premier. Maar een functionaris van de Nationale Overgangsraad haalde zijn schouders op: „Het staat iedereen vrij kritiek te geven.”

Sommigen hebben er juist moeite mee dat premier Mustafa Abdel Jalil uit het oosten van Libië komt. Anderen vinden dit soort opmerkingen juist ongepast. „Jalil komt uit het oosten, maar hij komt vooral uit Libië. Dat is het belangrijkste”, sust toneelleraar Ibrahim Mohammed.

De Overgangsraad heeft wel zorgen over de verdeeldheid, nu er nog zoveel wapens in omloop zijn en de emoties hoog oplopen door de dood van tienduizenden mensen. De verdeeldheid kan ook de verschillen tussen de stammen aanscherpen.

Maar de bewoners zijn voorlopig blij met hun vrijheid. „Ja, we kunnen nu vrijuit spreken - in het verleden kon je door één fout woord verdwijnen.”, vertelt oud-piloot Mohammed Saadi terwijl hij geld uit de muur haalt. „Maar we hebben veel hulp nodig om een nieuw land te bouwen en eigenlijk een nieuw volk te bouwen. We moeten nog leren hoe we deze periode doorkomen, hoe we eerlijk en coöperatief moeten worden.”