Als er geen vooruitgang wordt geboekt op verschillende fronten in de samenleving, vallen de resultaten van de hulp tegen. Dat gebeurde onder meer in Burundi, Colombia en Sudan waar werd geprobeerd militiestrijders om te scholen. Omdat er te weinig banen beschikbaar waren, keerden sommigen terug naar hun oude en gewelddadige leven.

In de Afghaanse provincie Uruzgan was volgens het rapport duidelijk te zien dat een gecombineerde aanpak ook in goede aarde kan vallen. Daar werden door de gezamenlijke inzet van Nederlandse militairen, diplomaten en ontwikkelingsexperts meer veiligheid en een beter bestuur gerealiseerd, aldus het rapport.

Investeringen van het bedrijfsleven in zwakke landen zijn volgens het rapport tevens succesvol. Sinds 2009 zijn ongeveer 30 bedrijven samen met lokale partners in zeven landen aan de slag gegaan, waardoor werkgelegenheid is gecreëerd.

Het rapport benoemt verder corruptie als een groot struikelblok voor vooruitgang in fragiele staten. De Nederlandse steun voor de Afghaanse mensenrechtencommissie en de poging om een dialoog tussen politieke partijen op gang te brengen, leverde een „niet optimaal” resultaat op door „corruptie en gebrekkige donorcoördinatie.”

Fragiele staten zijn landen die al lange tijd last hebben van conflicten, armoede en instabiliteit. De overheid heeft er vaak geen macht en er wordt veel geweld gebruikt. In deze landen vinden criminelen, terroristen, piraten en drugshandelaren vaak een thuisbasis.

Investeren in fragiele staten is volgens het ministerie verstandig, omdat de problemen niet alleen lokaal zijn maar ook mondiale gevolgen hebben. Zo kampen Nederlandse koopvaardijschepen bijvoorbeeld met problemen met piraten, die vanuit Somalië opereren.