Er is in de krant de afgelopen tijd het nodige gepubliceerd over alternatieve vormen van lijkbezorging: het resomeren (verwateren) en vriesdrogen van overledenen. Louis Overbeeke vindt deze methoden weinig piëteitvol (RD 26-8). Eerder gaf collega B. Vos uit Uddel in een enkele zin al aan dat er principiële bezwaren zijn tegen de nieuwe vormen van lijkbezorging (RD 22-6).

De Bijbel stelt duidelijk dat het verbranden van een lichaam of zelfs de overgebleven botten een straf of schande is. (o.a. 2 Kon. 23:16 en Openb. 17:16) Daarom werk ik als begrafenisondernemer niet mee aan crematies. Of we resomeren en vriesdrogen van overledenen ook moeten afwijzen, zou onderwerp moeten zijn van een grondige discussie. Gevoelsmatig ben ik het met collega Vos eens, maar hoe moeten we deze nieuwe vormen van lijkbezorging in het licht van de Bijbel beoordelen?

Die vraag is zo eenvoudig nog niet. Is er bijvoorbeeld een principieel verschil tussen een lichaam dat in een graf na tien jaar tot stof weerkeert of een lichaam dat binnen enkele uren is verstoft?

Ik pretendeer niet de antwoorden te hebben. Juist daarom zou ik graag een open Bijbelse discussie zien. Al eerder is namelijk gebleken dat het negeren van maatschappelijke ontwikkelingen een proces helaas niet stopt. Het zal er eerder toe leiden dat kerken geen antwoord weten te formuleren en christenen elkaar om een gemaakte keuze gaan minachten of zelfs veroordelen (vgl. Rom. 14).

Onze wijze van begraven is overigens ook niet geheel gelijk aan de Bijbelse manier. Daar werd veelal een grot, spelonk of uitgehouwen graf gebruikt. De akker van de pottenbakker werd aangekocht als begraafplaats voor vreemdelingen. Betekent dat dat heidenen in de grond werden begraven? Kortom, is onze wijze van lijkbeschouwing, iets wat we gewoon zijn, ook Bijbels onderbouwd? Een gevoelsmatig correct antwoord is niet altijd een Bijbels antwoord Als wij als christenen onze mening niet Bijbels kunnen onderbouwen, hebben we geen recht van spreken en bestaat het gevaar dat onze Koning door ons doen wordt bespot.

Als begrafenisondernemer constateer ik overigens dat ook christelijke partijen de zoektocht naar alternatieve manieren van lijkbezorging onbewust stimuleren. Ik werk in een regio die deel uitmaakt van de biblebelt. In onze gemeente hebben de SGP en de ChristenUnie samen een meerderheid in de gemeenteraad. De wethouders zijn ook afkomstig uit deze partijen. Tot mijn verbazing zijn door dat college enkele maatregelen genomen die het begraven bepaalt niet lijken te stimuleren.

Zo is zo’n tien jaar geleden in onze gemeente de uitgiftetermijn voor graven teruggebracht naar dertig jaar. Een graf wordt daardoor niet meer voor altijd eigendom van de familie. Ik heb al meerdere keren gehoord dat mensen het vervelend vinden dat hun kinderen daardoor na dertig jaar voor de moeilijke beslissing komen te staan om het graf van hun ouders te laten vervallen c.q. ruimen of te verlengen.

Tevens is in de loop der jaren de grafprijs nog eens behoorlijk verhoogd. De goedkoopste manier van begraven bedraagt nu ongeveer 3000 euro aan gemeentekosten. Dat is vier keer zo duur als cremeren in een naburige stad. Om bovenstaande redenen is het te begrijpen dat mensen die niet bewust kiezen voor begraven steeds vaker worden gecremeerd en uitvaartverzekeraars gaan zoeken naar goedkopere of milieu-vriendelijke alternatieven.

De auteur is begrafenisondernemer te Kinderdijk.