Duitse Prins van Oranje trouwt in Potsdam
Duitsland droomde zaterdag even weg. Oude tijden herleefden. In Potsdam trouwde zaterdag de achterachterkleinzoon van keizer Wilhelm II. Met pracht en praal. Was er in 1918 geen revolutie geweest, dan had de bruidegom Georg Friedrich prins van Pruisen nu keizer van Duitsland kunnen zijn.
Al namen de Duitsers een eeuw geleden afscheid van de monarchie, toch is er nog veel belangstelling voor de familie van Pruisen. De interesse lijkt zelfs toe te nemen. Zo werd de „het huwelijk van het jaar in Duitsland” live uitgezonden.
De Hohenzollern –zoals de familie heet– doen zelf niet veel aan hun pr. Integendeel, zij leiden geen vorstelijk leven, maar werken hard voor hun boterham; wel in het voortdurend besef dat zij verplichtingen hebben aan hun eeuwenoude geslacht dat zo veel heeft betekend voor het land.
Zaterdag stond de familie weer even helemaal in de schijnwerpers. Dat gebeurde in het nabij Berlijn gelegen Potsdam. In de Friedenskirche –gelegen in de tuinen van het beroemde slot Sanssouci– werd het huwelijk tussen Georg Friedrich prins van Pruisen en Sophie prinses von Isenburg kerkelijk bevestigd. Donderdag gaven de twee elkaar al het jawoord voor de burgerlijke overheid.
Toen waren er slechts enkele naaste familieleden bij. Zaterdag omringden 700 gasten het bruidspaar. Vooral de hoge Duitse adel was goed vertegenwoordigd. Uit Nederland waren prins Jaime en prinses Carolina, kinderen van prinses Irene, aanwezig. Bij de plechtigheid waren geen koningen, koninginnen of troonopvolgers aanwezig. Die families stuurden veelal wel vertegenwoordigers.
Natuurlijk waren veel ogen op de bruid Sophie prinses von Isenburg gericht, maar het draaide vooral om de bruidegom – hij is immers in rechte lijn de nazaat van keizer Wilhelm II (1859-1941), de laatste keizer van Duitsland, die in 1918 moest aftreden en daarna in het Nederlandse Doorn woonde. Georg Friedrich prins van Pruisen (35) –tevens prins van Oranje– is sinds 1994 het hoofd van de Pruisische tak van het huis Hohenzollern.
De prins werd 10 juni 1976 geboren in Bremen als zoon van Louis Ferdinand jr. prins van Pruisen en Donata zu Castell-Rüdenhausen (1950), hertogin von Oldenburg. Zijn vader heeft hij niet gekend, die kwam kort na Georgs eerste verjaardag om bij een legeroefening. Een halfjaar later werd zijn zus Cornelie-Cécile geboren.
Georg Friederich groeide op in Fischerhude bij Bremen. Hij bezocht het gymnasium in Bremen en Oldenburg, later studeerde hij in het Schotse Aberdeen.
Na twee jaar militaire dienst begon hij de studie bedrijfswetenschappen in Freiberg in de deelstaat Saksen. Hij vatte in deze tijd een voorliefde op voor Zuid-Amerika en de Spaanse taal. Momenteel is hij werkzaam bij een onderneming die zich bezighoudt met innovatie.
De prins leidt een normaal burgerlijk leven, maar heeft het bewaren van de traditie van zijn familie en de geschiedenis van Pruissen hoog staan. Zo is hij nauw betrokken bij het feit dat het huis Hohenzollern dit jaar zijn 950-jarig bestaan viert. Ook steekt hij tijd en energie in de in 1954 door zijn grootmoeder opgerichte Prinzessin Kira von Preussen Stiftung, die voor arme kinderen vakanties organiseert op Slot Hohenzollern.
Zaterdag herleefde de geschiedenis van het huis Hohenzollern weer. Hoogtepunt van de dag vormde de dienst in de Friedenskirche. De dienst had een oecumenisch karakter, omdat de bruidegom protestants is en de bruid rooms-katholiek. Organist was de Marburgse Gerald Woehl. De Royal Danish Brass uit Kopenhagen verzorgde de rest van de muziek.
Na de huwelijksdienst maakte het bruidspaar in een open landauer met zes paarden ervoor een rijtoer naar de Neue Kammern, een paleisje op het terrein van slot Sanssouci, waar een receptie werd gehouden. In de orangerie van het slot vond daarna een diner plaats.
Vandaag pakken de bruid en de bruidegom hun gewone leven weer op. Achter de schermen, maar niet zonder de geschiedenis mee te dragen.
www.rbb-online.de/fernsehen/projekte/hochzeit/startseite/index.html om video’s over het huwelijk te bekijken.
Bruid
De 33-jarige bruid behoort tot een van de oudste adellijke geslachten van Duitsland: de familiestamboom gaat terug tot het jaar 963.
Toch is er niet zo heel veel over Sophie prinses von Isenburg bekend. Zij leidt een teruggetrokken leven en heeft gewoon een baan in de burgermaatschappij.
Sophie is een dochter van Franz Alexander vorst Von Isenburg en Christine vorstin von Isenburg, geboren gravin Von Saurma. Zij werd op 7 maart 1978 geboren in Frankfurt.
Zij groeide op in Birstein in Hessen, niet ver van Frankfurt. Daar staat slot Birstein, dat sinds de 16e eeuw het stamslot is van de Von Isenburgs. Zie isenburg.de. De familie bezit uitgestrekte bosgebieden (circa 3200 hectare).
Sophie heeft twee broers en twee zussen: Alexander erfprins von Isenburg (1969), Katharina aartshertogin van Oostenrijk (1971), Isabelle vorstin zu Wied, en een jongere broer, Viktor prins von Isenburg (1979).
Sophie studeerde in Freiburg im Breisgau en in Berlijn bedrijfswetenschappen. Ze werkt momenteel bij een adviesbureau in Berlijn.
Voorvaders van Sophie hebben veel betekend voor uit Frankrijk gevluchtte hugenoten. Graf Johann Philipp von Isenburg 1705 gaf hun bijzondere rechten en onder zijn regering konden 34 hugenotenfamilies in 1699 een eigen stad bouwen: Neu-Isenburg.
Titel
De bruidegom is ook een prins van Oranje. De geschiedenis daarvan gaat ver terug. Toen stadhouder-koning Willem III in 1702 zonder nazaten stierf, ontstond er discussie over wie de titel prins van Oranje mocht overnemen. Die had Willem van Oranje verworven van zijn neef, René van Chalon. De titel werd op basis van verschillende testamenten door twee takken opgeëist: de Friese Nassaus én door koning Frederik I van Pruisen –een zoon van keurvorst Frederik Willem I van Brandenburg en Louise Henriëtte van Nassau.
De discussie sleepte zich lang voort. Pas in 1732 kwam er een oplossing met het Traktaat van Partage. Geen van de twee takken maakte toen meer aanspraak op het vorstendom Orange in Zuid-Frankrijk, maar zowel het Nederlandse vorstenhuis als de Pruisische koning behield zich het recht voor de titel Prins van Oranje te gebruiken. Zo is het tot op de dag van vandaag.
