„Gericht opkomen voor wie zwakker staan, hoort bij de roeping van kerken en christenen”, schrijft hij het het vrijdag verschenen gereformeerd vrijgemaakte blad De Reformatie. „Als in mijn omgeving iemand daadwerkelijk onrecht ervaart, ben ik als naaste geroepen voor hem of haar op te komen. Als het zo is dat de bejegening van homo’s in onze samenleving zich verhardt, dan ligt daar een concrete aanleiding tot christelijke naastenliefde.”

Volgens de Kamper hoogleraar hebben vooral orthodoxe kerken en christenen het lastig in de omgang met homo’s. „Zij houden vast aan het Bijbelse en klassiek-christelijke ”nee” tegen homoseksuele gemeenschap. Voor homo’s zelf, zeker voor hen die Christus niet persoonlijk kennen, komt dit haast automatisch over als een afwijzing en zelfs een vorm van uitsluiting. En met afwijzing en uitsluiting worden altijd de kiemen van geweld gezaaid.”

Kerken en christenen moeten daarmee rekening houden, aldus prof. De Bruijne. „Zij dienen extra duidelijk te maken dat zij deze naasten in hun eigen midden en in de samenleving niet wegduwen maar juist aanvaarden, liefhebben en waar mogelijk goed doen. Alleen zo zal rond het standpunt dat zij aanhangen, toch de atmosfeer van Christus’ evangelie merkbaar blijven.”

Als de klassiek-christelijke benadering van homoseksualiteit niet gepaard gaat met aanvaarding en naastenliefde, dreigt die volgens prof. De Bruijne over te komen als een losse morele overtuiging die anderen moralistisch in het gareel dwingt. „Kerken en christenen moeten er alles aan doen om die sfeer van genade te laten overkomen.”

De gereformeerd vrijgemaakte hoogleraar vindt dat orthodoxe kerken nog sterker dan voorheen gelegenheden moeten aangrijpen om duidelijk te maken dat het evangelie geen mensen uitsluit, dus ook geen homo’s. „Daarbij hoort ook dat we alert blijven op kansen om te waarschuwen tegen vormen van geweld waarmee homo’s in kerk en samenleving te maken krijgen.”