Gods Geest overtuigt de zondaar door middel van het Woord en ontdekt hem aan zichzelf. Hij laat hem zijn gruwelijke ellendestaat zien en legt die op zijn ziel. Hij doet hem zien het grote en heerlijke dat er in God is, al het grote en beminnelijke dat er in Jezus is en al het noodzakelijke en dierbare dat er in het verbond van de genade is.Hij laat hem ook zien hoe gelukkig die mensen zijn die God bekeerd heeft en die daar dus deel aan hebben. Dan leert God hem door middel van Zijn Woord de ware aard en de natuur van de wedergeboorte, de herschepping van de gehele mens. God leert hem door heilige bevinding zien hoe onmachtig hij is om zich te bekeren. Hij leert hem het onvermogen van alle schepselen om hem te helpen en dat deze bekering alleen het werk is van een almachtig God. Dat brengt hem vele malen in zijn binnenkamer, op zijn knieën, worstelend om bekeerd te worden. Hij zegt met de Kerk: „Heere, bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn.” Hij zoekt en leest in het Woord en zal de trouwe prediking van Zijn dienaren niet overslaan.

Zo behaagt het God, uit vrije genade, op Zijn tijd, wanneer het de tijd der minne is, in genade op hem neer te zien. Hij vernieuwt door middel van het Woord zijn hart en maakt hem van dood levend. Nu begint de ziel, die zo van God geleerd is, uit een inwendig beginsel te werken.

Gerardus van Aalst, predikant te Westzaandam (De parabel van de zaaier, 1748)