Het manifest, dat ingaat op de onopgeefbare verbondenheid van de Protestantse Kerk met het volk Israël, zoals het in de kerkorde van de PKN is verwoord, wordt aangeboden aan het synode­bestuur van de kerk.

Volgens een persbericht dat de predikanten woensdag uitgaven, hebben zij gewerkt aan „een belijdend stuk over de relatie tussen kerk en Israël”, bedoeld als aanzet voor het opnieuw doordenken van vragen rondom kerk en Israël.

„Terecht” is er binnen de Protestantse Kerk veel aandacht voor de Palestijnen, aldus de opstellers. Maar „het gevaar bestaat dat bij het maken van politieke keuzes de kerk de theologische vragen rondom de unieke plek van Israël in Gods heilsplan dreigt te vergeten.”

Op 19 september heeft in Nijkerk een studiedag plaats rond het manifest. Ds. G. H. Abma, predikant van de hervormde gemeente in Gouda, licht het document toe en dr. A. J. Plaisier, scriba van de synode van de PKN, zal erop reflecteren. De dag wordt gehouden in samenwerking met het platform Appèl Kerk en Israël.

Binnen de Protestantse Kerk bestaan grote verschillen in visie op Israël en op het Israëlisch-Palestijnse conflict. Ook de in de kerkorde beleden onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël wordt verschillend geïnterpreteerd. Zo zijn veel kerkleden van mening dat die verbondenheid zich ook nadrukkelijk moet uitstrekken tot de huidige staat Israël. Volk, land en staat zijn volgens hen niet te scheiden. Anderen menen dat de aanduiding ”volk Israël” meer theologisch moet worden gelezen.

Op 15 en 16 september organiseert de werkgroep Kairos Palestina aan de Vrije Universiteit in Amsterdam een conferentie over de reactie van Nederlandse christenen op het zogeheten Kairos­document, zo meldde mede­organisator Meta Floor onlangs. In dit –omstreden– document deden Palestijnse christenen eind 2010 een oproep aan christenen wereldwijd om de Israëlische „bezettingspolitiek” te veroordelen.