Zijn rolstoel staat net in het water, met zijn voeten voelt hij de zee. M. Kroonenburg (70) heeft zijn broekspijpen opgerold en geniet deze donderdagochtend van het zicht op de golven. Iets verderop nemen drie mannen een duik. Een catamaran ligt klaar om uit te varen.

Kroonenburg is een van de honderd senioren uit zorgcentra in Wormer en Bergen die het uitstapje krijgen aangeboden van het Nationaal Ouderenfonds en foodservice groothandel Deli XL. Voor elk van de ouderen staat bij aankomst op de boulevard in Zandvoort een vrijwilliger van Deli XL klaar. Alles is erop gericht de senioren een dagje in de watten te leggen.

P. Schermer (81) zit met natte voeten op een strandbed. „Ben je in het water geweest?” vraagt een vrouw. „Natuurlijk, daar is de zee toch voor”, antwoordt hij, terwijl een vrijwilliger zijn voeten afdroogt. De bejaarde inwoner van Wormer vermoedt dat het 35 jaar geleden is dat hij voor het laatste op het strand was. „Ik vind het heerlijk. Normaal kom ik nergens, want ik heb geen vervoer. Ik kan niet autorijden, niets fietsen. Niks.”

Het Ouderenfonds vraagt met deze activiteit aandacht voor „het grote probleem van eenzaamheid onder ouderen, dat met name in de zomermaanden ernstige vormen aanneemt.” Op het terras van strandpaviljoen Club Nautique zegt directeur Jan Romme dat 1,3 miljoen ouderen zich regelmatig eenzaam voelen. „Van die groep zijn zo’n 200.000 mensen extreem eenzaam. Zij krijgen maximaal eens in de vier weken bezoek. Het is een schrijnend probleem.”

De zomer is voor deze groep extra moeilijk, aldus Romme. „Er is bijna niks te doen. Clubs zijn dicht, er is minder verzorgend personeel en familieleden zijn in het buitenland. Vroeger werden er in de vakantie volop ansichtkaarten verstuurd, maar dat gebeurt steeds minder. Dat alles vergroot het gevoel van eenzaamheid.”

Het Ouderenfonds merkt dat onder meer door een toename van het aantal bellers met de Ouderentelefoon. „Vooral op mooie zomerdagen, ’s middags rond een uur of vijf, is er vaak een piek. Dat is zo’n moment dat bij veel mensen de barbecue aangaat. Als een oudere dan alleen in de tuin zit en de gezelligheid bij de buren aan de andere kant van heg hoort, kan hij zich heel eenzaam voelen.”

Mevrouw Koers (89), geboren in het Groningse Hoogkerk, rookt op het terras een sigaretje. Ze gaat niet vaak een dag uit, maar heeft zich op aanraden van haar kinderen opgegeven. De weduwe –„mijn man en ik zijn ongeveer 45 jaar getrouwd geweest en hadden daarvoor 10 jaar verkering”– weet uit ervaring wat eenzaamheid is. „Zo gauw je partner overlijdt, ben je eenzaam, alleen. Ik heb zes geweldige kinderen, die alles voor me doen, maar ik blijf alleen. Je moet het ondervinden om te weten wat het betekent.”

Na de koffie met gebak kleurt het strand voor Club Nautique rood en wit van de ballonnen. Om kwart voor twaalf laten de senioren ze de lucht in gaan. Er zit een adreskaart aan met het vriendelijke verzoek aan de vinder een kaartje naar de afzender te sturen. Sommige ballonnen komen niet hoog genoeg en belanden al snel in de golven, de rest waait weg naar een onbekende bestemming.

Rond het middaguur schuiven gasten en vrijwilligers aan tafel in het overvolle strandpaviljoen. Op het menu staan onder meer soep met stokbrood en vlees van de barbecue. C. L. van Slobbe (83) laat het zich goed smaken. „Het is geweldig”, zegt hij stralend. „Het is zeker veertig jaar geleden dat ik voor het laatst op het strand was, in Oostvoorne.”

Directeur Romme is tevreden als hij de gasten ziet genieten. De gedachte van de druppel op de gloeiende plaat ontmoedigt hem niet. „Hopelijk doet goed voorbeeld goed volgen.”