Het centraal comité van de partij koos de 79-jarige Peres donderdag als opvolger van Amram Mitzna, die in mei aftrad, drie maanden nadat de Arbeiderspartij onder zijn leiding een grote nederlaag had geleden bij de parlementsverkiezingen.

Peres gaat de Arbeiderspartij een jaar leiden. Velen verwachten dat hij gaat proberen de Arbeiderspartij weer te laten toetreden tot de regering van premier Ariel Sharon. De partij stapte in november na achttien maanden uit de regering-Sharon. Peres werd gekozen met 631 stemmen. De twee andere kandidaten, oud-minister Ephraim Sneh en de betrekkelijk onbekende Danny Atar, kregen respectievelijk 359 en 281 stemmen.

Peres heeft als oud-premier, oud-minister en winnaar van de Nobelprijs voor de vrede een indrukwekkende staat van dienst, maar geniet desondanks in het buitenland meer aanzien dan in Israël. Hij heeft zich vijf keer verkiesbaar gesteld voor het premierschap, maar haalde niet één keer een echte overwinning. In 2000 verkoos het parlement Moshe Katsav, een ”back-bencher” van Likud, boven Peres als president van Israël. Toen hij na weer eens een nederlaag te hebben geleden op een partijcongres zijn wapenfeiten opsomde en de retorisch bedoelde vraag „Ben ik een loser?” stelde, klonk het uit de zaal: „Ja, ja.” Wonderlijk genoeg heeft Peres zich in de Arbeiderspartij toch steeds staande weten te houden.

In 2001 zorgde Peres ervoor dat de Arbeiderspartij toetrad tot de eerste regering-Sharon, waarin hijzelf minister van Buitenlandse Zaken werd. Toen het Israëlisch-Palestijnse geweld steeds verder uit de hand liep, kreeg een toenemend aantal leden het moeilijk met de deelname van hun partij aan de regering, en met Peres, die de maatregelen tegen de Palestijnen moest uitleggen. In november gaf de Arbeiderspartij er de brui aan en koos ze de duif Amram Mitzna tot leider, al was direct duidelijk dat deze tegen Sharon weinig kans maakte. Bij de eind januari gehouden verkiezingen boekte de partij het slechtste resultaat uit haar bestaan.

Sharons Likud-partij won en vormde een regering met andere rechtse partijen, die nu echter dreigen op te stappen als Sharon de concessies aan de Palestijnen doet die op grond van het door Israël en de Palestijnen aanvaarde vredesplan voor het Midden-Oosten van hem worden verwacht. Dat zou Peres de kans bieden opnieuw de samenwerking met Sharon aan te gaan.

Peres heeft beloofd zich niet verkiesbaar te stellen als zijn partij over een jaar een permanente leider kiest, maar volgens commentatoren zal de partij moeilijk om hem heen kunnen, als hij dan inmiddels een belangrijke kabinetspost bekleedt. „Wie weet hoe lang tijdelijk is?” vroeg politiek commentator Yossi Verter zich af in de krant Ha’aretz.

Peres werd als Shimon Perski geboren in Wit-Rusland en emigreerde in 1934 naar Palestina. Op 29-jarige leeftijd werd hij door de stichter van Israël, David Ben Gurion, tot directeur-generaal van het ministerie van Defensie benoemd. In 1977 leed de Arbeiderspartij onder zijn leiding voor het eerst een verkiezingsnederlaag. Twee nederlagen volgden, in 1981 en 1988. Bij de verkiezingen van 1984 haalden Likud en de Arbeiderspartij evenveel stemmen, waarop Peres en Likud-leider Yitzhak Shamir elk twee jaar premier werden. Onder zijn partijgenoot Yitzhak Rabin was hij later minister van Buitenlandse Zaken en nadat Rabin in 1995 was vermoord, werd hij diens opvolger. Een paar maanden later verloor hij volkomen onverwacht de verkiezingen van de toen nog vrij onbekende Likud-politicus Binyamin Netanyahu.