Hulpgoederen afleveren, luidt het officiële doel van de Gazavloot. Maar in werkelijkheid is het de zoveelste poging om Israël in een kwaad daglicht te stellen. De wereld moet immers luid en duidelijk horen dat de Palestijnse bevolking bitter lijdt onder de Israëlische blokkade van de Gazastrook.

Die blokkade is er ontegenzeggelijk. Maar met het lijden van de bevolking van de Gazastrook lijkt het alles bij elkaar nog wel mee te vallen. Afgezien van de repressie van het heersende Hamasregime, natuurlijk. Want het naleven van de strikte shariawetgeving is bepaald geen sinecure, en de geldende strafmaat zou menig westerling doen huiveren. Niet-westerlingen trouwens ook. Om over de positie van christenen nog maar niet te spreken.

Maar verder reiken de gruwelverhalen over de wantoestanden in de Gazastrook als gevolg van de Israëlische blokkade aan de uiterste grenzen van de fantasie. Of het moet zo zijn dat de foto’s van een luxe winkelcentrum in Gaza-stad, waar internationale designmerken worden verkocht, puur nep zijn. Of het is simpelweg niet waar dat de grensovergang tussen de Gazastrook en Egypte open is. Of er bestaan helemaal geen smokkeltunnels, waarin een levendige ondergrondse economie bloeit. Zelfs het Internationale Rode Kruis verklaarde onlangs dat er van een humanitaire crisis in de Gazastrook geen sprake is.

Dat laatste valt overigens te betwijfelen. Waar de meeste Nederlanders dezer dagen naar een al dan niet zonnige vakantiebestemming afreizen, wacht voor menig Palestijns kind een zomerkamp van Hamas. In plaats van touwtrekken en zaklopen worden basisschoolleerlingen getraind in het hanteren van een kalasjnikov en leren ze hoe je het doeltreffendst iemand van kant kunt maken. Iemand? Nee, Joden natuurlijk.

Niemand gaat overigens onvoorbereid naar zo’n kamp. Al jarenlang heeft elk Palestijns kind uit de schoolboekjes kunnen leren dat Joden verfoeilijke wezens zijn, dat Israël geen recht van bestaan heeft en dat Palestina voor eeuwig onder de heerschappij van de islam hoort te vallen.

Het Rode Kruis had het dus niet helemaal bij het rechte eind. Er is in de Gazastrook wel degelijk sprake van een humanitaire crisis. Maar van een iets andere orde dan de activisten van de Gazavloot de wereld willen doen geloven. Een crisis waarin de psyche van Palestijnse kinderen met opruiing en haatzaaierij wordt verziekt. Waarin vrouwen worden achtergesteld en christenen onderdrukt.

Dat is tegelijkertijd al jarenlang de tragiek van de Palestijnse bevolking. De wereld heeft alleen oog voor hun nationalistische aspiraties. Maar over het lijden onder het leiderschap heerst doorgaans diepe stilte op het toneel van de internationale gemeenschap. Misschien moeten een paar schepen díé boodschap maar eens gaan overbrengen. Grote kans dat Israël die vloot wél doorlaat.