„Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is…”
Bent u een van die verbrokenen van hart en hebt u een tedere consciëntie? Pas op hoe u zondigt, want als u zondigt zullen uw ogen altijd moeten wenen. U zult dan al uw dagen in een hoekje moeten zitten wenen en dat voor eeuwig.

Goede Heere, is het mogelijk dat er ooit zulke onmenselijke, verschrikkelijke en duivelse wreedheid in het hart van enig mens op aarde zou zijn?

Laat mij twee gedeelten naar voren brengen zodat zij die aan deze zonden schuldig staan er kennis van kunnen nemen. Dat doe ik, omdat er in deze eeuw te veel van deze mensen zijn.

Er zijn mensen die bijna door God verlaten zijn en –ik zou haast zeggen– bewaard worden tot het eeuwig verderf. Er is geen groter bewijs dat God nooit heeft voorgenomen om die mens enig goed te doen. Overweeg Psalm 69:23. De heilige profeet maakt daar veel, vreselijke verwensingen alsof hij de rechtvaardigheid uit de hemel wilde trekken. Laat hun ogen duister worden dat ze niet zien, stort over hen Uw gramschap uit en de hittigheid van Uw toorn grijpe hen aan.

Thomas Hooker, predikant te Hartford (VS) (”Het verbroken hart”, 1678)