„Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is…”
In de mate waarin de ziel prijs stelt op de genade, wil hij er ook geen afstand van doen wanneer hij ze bezit. Dat is omdat de genade met zo veel moeite is verkregen. Wij zijn gewoon te zeggen: Het komt gemakkelijk en het gaat ook weer gemakkelijk zijns weegs. Doch wanneer de ziel het geloof met zo veel moeite heeft verkregen en de ziel veel moeite ondervonden heeft voordat God ooit een zeker bewijs gaf van Zijn liefde en gunst, zal hij het niet dulden dat de zonden of de satan het weg zullen rukken.

Och, het kost hem dikwijls een zwaarmoedig hart en een moeizame dag voordat hij een weinig barmhartigheid verkregen heeft. Zal hij er nu afstand van doen om een weinig genoegen of voordeel? Dat zal hij nooit doen. Het is dan ook zeer billijk dat God een mens verwondt en zijn hart verbreekt om hem Zijn spijze te doen smaken en hem een smaak te laten ondervinden in Zijn barmhartigheid.

U ziet dus dat het hart eerst verbroken en vernederd moet worden voordat de Heere Jezus daarin wil komen wonen. Wat is nu de toepassing? Allereerst is het tot berisping. Het is Gods handelswijze dat Hij het hart geschikt wil maken en toebereiden en het huis met bezemen wil keren.

Thomas Hooker,
 predikant te Hartford (VS)

(”Het verbroken hart”, 1678)