„Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is…”
Het is duidelijk dat God eerst onze harten zal verbreken, voordat hij ons Christus of het geloof schenkt. Ik zeg dat verbreking of verbrijzeling van het hart noodzakelijk is in de weg van Zijn voorzienigheid. Het is een bijzonder middel om plaats te maken voor het geloof en voor Christus, omdat alle beletselen en verhinderingen die de intrede van het geloof in de ziel verhinderen uit de weg geruimd worden door vernedering en verbrokenheid van de geest.

Veel mensen zegenen zich in hun staat of toestand, ondanks alle bedreiging van oordeel. Ik wil mijzelf een gelukkig einde beloven. Mozes dreige wat hij wil, ik zeg u dat de toorn des Heeren zal roken tegen die man.

Denk aan de opmerkelijke plaats in Job (21:14): „Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.” Lees dit alsof er staat: Want wij zijn wat wij willen zijn!

Thomas Hooker,
predikant te Hartford (VS)

(”Het verbroken hart”, 1678)