Dat blijkt uit een vergelijking van deze krant tussen de Recidivemonitor die Amsterdam maandag publiceerde en de landelijke Recidivemonitor van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) uit 2005.

De hoofdstad onderzocht tien programma’s voor jongeren die in aanraking zijn geweest met politie en justitie. Het aantal van hen dat binnen 2,5 jaar opnieuw over de schreef gaat, verschilt per traject van 32 tot 87 procent.

Jongeren die zware delicten hebben gepleegd of een project niet hebben afgemaakt, gaan het vaakst opnieuw de fout in. Wel daalt het aantal delicten dat de jongeren plegen als ze een traject hebben gevolgd.

De Amsterdamse cijfers wijken volgens de samenwerkende hulporganisaties SOM nauwelijks af van het landelijk gemiddelde. Liet het WODC-rapport uit 2005 zien dat landelijk 23 tot 62 procent binnen 2,5 jaar opnieuw over de schreef gaat, van 2007 tot 2008 is dat 32 tot 87 procent, een stijging van 40 procent.

De opstellers van het WODC-rapport verwachtten in 2005 dat de hulpverleningstrajecten zouden leiden tot een daling van het aantal veelplegers. Nu blijkt echter dat de gemeentelijke en wellicht ook de landelijke hulptrajecten het aantal recidivisten niet doen verminderen.

Omdat Amsterdam het aantal terugvallende criminele jongeren omlaag wil brengen, zal de gemeente een aantal trajecten aanpassen of beëindigen.

Dat bij een bepaald programma de recidive hoog is, hoeft volgens de gemeente overigens niet te betekenen dat dat project niet werkt. Het kan er ook mee te maken hebben dat het zich richt op een erg moeilijke doelgroep, aldus Amsterdam.

De gemeente volgde voor het onderzoek bijna 4700 jongeren die in 2007 of 2008 aan een van de tien beschikbare trajecten begonnen. Die werden georganiseerd door onder meer Spirit, Bureau Jeugdzorg en Reclassering Nederland. Amsterdam besteedt jaarlijks 5,8 miljoen euro aan dit soort initiatieven.