HHJO en LCJ beleggen conferentie over huwelijk en seksualiteit
NIJKERK – Het is nodig om open over seksualiteit te praten en te schrijven, vindt ds. J. Westerink. „Helaas komt wollig taalgebruik nog steeds voor.”
De christelijke gereformeerde emeritus predikant uit Urk sprak zaterdag tijdens een Kruispuntconferentie over het huwelijk, in de nieuwe Maranathakerk van de hersteld hervormde gemeente te Nijkerk. De bijeenkomst, die zo’n veertig jongeren trok, was georganiseerd door de Hersteld Hervormde Jongeren Organisatie (HHJO) in samenwerking met het Landelijk Contact Jeugdwerk van de Christelijke Gereformeerde Kerken (LCJ).
De Kruispuntconferenties zijn bedoeld voor stellen die al langere tijd verkering hebben of kortgeleden getrouwd zijn. Tijdens de bijeenkomsten gaat het onder meer over de Bijbelse visie op het huwelijk, communicatie met elkaar en seksualiteit.
Ds. Westerink begon zijn toespraak met de constatering dat er in zijn jeugd weinig over seksualiteit werd gepraat. Er waren wel boekjes, maar die hadden zo’n wollig taalgebruik dat de lezers amper wisten waarover het ging. Als hij vanuit de Heidelbergse Catechismus over het zevende gebod preekte –en dat deed hij drie keer achter elkaar –dan waren er altijd mensen die dat te vaak vonden. Een ouderling zei hem eens één preek over Zondag 41 meer dan genoeg te vinden. Tijdens die preek zou het vooral moeten gaan over het huwelijk tussen Christus en zijn bruid en niet over seksualiteit.
De predikant constateerde dat er een kentering heeft plaatsgehad, maar ook dat er in reformatorische kring nog steeds artikelen verschijnen waarin „schrijvers zo schrijven over seksualiteit dat lezers niet weten waarover het gaat.” Openheid vindt hij belangrijk. „Het is nodig dat de kerk aan jonge mensen doorgeeft wat het Woord zegt; niet wollig, maar met dezelfde openheid die het Woord ook heeft.”
Die openheid moet echter ook niet doorslaan, aldus ds. Westerink. „Er zijn veel boekjes over seksualiteit. Sommige helpen je, andere vergiftigen je.” De predikant verwees naar het Bijbelboek Hooglied, waarin het ook gaat over de relatie van Christus met Zijn bruid, maar allereerst over de relatie tussen man en vrouw. „Het Hooglied spreekt open over het lichaam en bezingt allerlei onderdelen daarvan, maar de geslachtsdelen niet. Dat is iets voor in het huwelijk. God heeft de seksualiteit voor het huwelijk bewaard en daarvan mogen mensen dan genieten.”
De Bijbel is daar duidelijk over, zo zei hij. In dat verband noemde hij onder meer de tekst: „Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn.” Ds. Westerink: „De seksuele gemeenschap is er pas nadat de man zijn vader en moeder verlaten heeft.” De predikant noemde ook Jozef, die geen seksuele gemeenschap had met Maria voor de geboorte van Jezus.
Seksuele gemeenschap noemde hij het sluitstuk van het elkaar kennen van man en vrouw. „Alleen in een intieme relatie van mensen die elkaar door en door kennen, hoort seksuele gemeenschap thuis. Het kennen ontstaat door veel met elkaar te praten over de diepste zaken van het leven, zeker ook over de Heere. Tijdens de verkeringstijd samen naar bed gaan kan gemakkelijk leiden tot een oppervlakkige relatie, die het kennen van elkaar in de weg staat.”
Dat de man het hoofd van de vrouw is, heeft niets te maken met onderdanigheid, aldus ds. Westerink – zoals hij in Kenia gezien had. Daar zag hij mannen voorop lopen en hun vrouwen, beladen met allerlei voorwerpen en een kind op de rug, daar een paar passen achter. „Het christelijke geloof is tot zegen voor de positie van de vrouw geweest. De man is geroepen om de vrouw te leiden en dienen. De vrouw is geroepen om de man te volgen en dienen. Bij beiden gaat het om dienende liefde, die voortkomt uit de dienende liefde van Christus.”
Ds. Westerink noemde het opvallend dat in onze maatschappij, waarin man en vrouw volledig gelijk zouden zijn aan elkaar, de vrouw nog steeds als gebruiksvoorwerp en lustobject gezien mag worden. Hij haalde een reclame aan van Friesland Bank over het vinden van schoenen en een vrouw in Italië. „Als vrouw ben je blijkbaar net zo veel waard als een paar schoenen.”