Het is al weken prachtig weer. Velen genieten ervan. Toch is er een schaduwzijde. De aarde schreeuwt om regen. Hoewel het onlangs wat heeft geregend, blijven de problemen door de droogte groot.

Het is mijn vaste overtuiging dat God door deze droogte tot ons spreekt. Wij belijden te geloven in de voorzienigheid van God. Regen en droogte, ja alles komt ons van Zijn Vaderlijke hand toe. God is erbij betrokken. Het is daarom goed om onszelf in zo’n situatie af te vragen waarom deze droogte ons overkomt.

Ik heb dubbele gevoelens als ik naar Gods kerk in Nederland kijk. Dat Gods Geest niet meer werkt is een leugen. We horen van mensen die tot geloof komen, die oprecht hun geloof belijden en zich laten dopen. Dat is mooi en verheugend. Maar het is wel spaarzamelijk. Gods kerk en ons land zijn in grote nood.

Geheim

We leven vlak voor Pinksteren. Hebben we niet allemaal een tweede pinksterdag nodig? Hoewel Gods Geest eenmalig is uitgestort, zou ik zo graag willen meemaken wat er in het huis van Cornelius gebeurde. Toen viel de Heilige Geest op allen die het Woord Gods hoorden (Hand. 10).

Al jarenlang houdt de vraag mij bezig of Gods gemeente in Nederland ooit de volle pinksterzegen heeft gekend. Er is meer oog voor gekomen, daar mogen we dankbaar voor zijn, maar waar is de stroom van de Heilige Geest? Daar bidden we om, daar verlangen we naar, daar zijn we samen om verlegen, dringend om verlegen.

Veel geloofsleven is onder de maat. Een kind van God mag daar niet tevreden mee zijn. Er is een weg om op te wassen in de genade en de kennis van Christus. En het geheim daarbij is dat Christus wast in ons, en wij juist minder worden.

De grootste belemmeringen voor een dergelijke doorbraak zijn liefdeloosheid en onverdraagzaamheid, zelfs onder kinderen van God. Dat Gods gemeente zo verscheurd en verdeeld is, is onze schuld. We zouden ons diep moeten schamen en wenen: „Och, dat mijn hoofd water ware en mijn oog een springader van tranen!” (Jer. 9:1)

Belofte

Laat er een roepen naar God geboren worden. Laten we erkennen dat wij collectief Gods Geest hebben bedroefd. Laten we schreeuwen om regen voor het land en schreeuwen om de regen van de Heilige Geest. God wil water gieten op het dorstige en stromen op het droge. Dat heeft Hij Zelf ons beloofd.

Wij mogen, ootmoedig en met een beschaamd gelaat, God aanspreken op Zijn eigen belofte. Ik weiger te geloven dat God de kandelaar van Nederland wegneemt. Er worden nog goede dingen gevonden. Gods Geest werkt nog in Nederland en wil krachtiger werken als wij ons bekeren, ons verootmoedigen en Zijn aangezicht zoeken (2 Kron. 7:14).

Ook vandaag geldt dat de poorten van de hel Gods gemeente niet zullen overweldigen. God komt tot Zijn doel met Israël en met Zijn kerk in Nederland en wereldwijd. Zijn heerlijk vrederijk zal baanbreken.

De auteur is evangelist en woont in Dordrecht.