Nog afgezien van de vraag of het dodental correct is, vielen de meeste slachtoffers toen activisten op een mijn in het grensgebied liepen. Het Israëlische leger had opdracht gekregen om met uiterste terughoudendheid te reageren en alleen op de benen van demonstranten te schieten. Het kwaad was gisteren echter al weer snel geschied: ”Israël doodt betogers op de Golanhoogvlakte”, kopten de media en masse.

Dat er in hetzelfde weekeinde in Syrië opnieuw tientallen burgers werden doodgeschoten in een poging de voortdurende onlusten de kop in te drukken, wekte nauwelijks de belangstelling – laat staan verontwaardiging. Hooguit de opmerking: Nou, nou, het gaat daar nog steeds door. In dit deel van de wereld is verontwaardiging nu eenmaal selectief.

Het Syrische regime bewees intussen eens te meer dat het er niet voor terugdeinst eigen mensen op te offeren om de aandacht van interne problemen af te leiden.

Niet voor niets meldde de Syrische oppositie dat de regering betogers 1000 dollar per persoon betaalde om naar de grens met Israël te trekken. Nabestaanden van omgekomen betogers kunnen zelfs 10.000 dollar per gezin tegemoetzien. Dat het ook anders kan, bewees Libanon afgelopen weekeinde. Het leger sloot het grensgebied met Israël af. Prompt besloten Palestijnse activisten hun geplande protest uit te stellen.

Uitstel is helaas in dit geval vermoedelijk geen afstel. Het Israëlische leger waarschuwde gisteren al dat het rekening houdt met aanhoudende protesten aan de grens met zowel Syrië als Libanon. De strijdkrachten zijn van plan permanent extra bataljons op de Golanhoogvlakte te stationeren, om het land tegen indringers te beveiligen.

Het hoogtepunt –of liever gezegd: dieptepunt– van de protesten langs de grens en in de Palestijnse gebieden wordt in september verwacht. Dan zijn de Palestijnen van plan erkenning van een Palestijnse staat door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties te vragen. Deskundigen vrezen dat Israël daardoor steeds verder in een internationaal isolement zal worden gedrongen.

De wereld staat erbij en kijkt ernaar – de Amerikanen incluis. Het enige wat Washington na de onlusten van zondag kon uitbrengen was een oproep aan beide partijen om „maximale terughoudendheid” te betrachten. Alsof een soevereine staat niet het recht heeft om ongewenste indringers die zich met geweld toegang tot het land proberen te verschaffen, buiten de deur te houden.

Maar ja, het gaat hier om Israël. En elk militair optreden van de Joodse staat is in de ogen van deze wereld bijna per definitie buitenproportioneel.

Gelukkig mag er ook de wetenschap zijn dat de God van Israël nog leeft. Meer dan eens heeft Hij Zijn bijzondere zorg over het land van Abraham, Izak en Jakob betoond.