„Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien die van verbrijzelden en nederigen geest is.” Wij zijn gewoon te zeggen: Het komt gemakkelijk en het gaat ook weer gemakkelijk zijns weegs. Doch wanneer de ziel het geloof met zo veel moeite heeft verkregen en de ziel veel moeite heeft ondervonden voordat God ooit een zeker bewijs gaf van Zijn liefde en gunst, zal hij het niet dulden dat de zonde of de satan het weg zal rukken.

Och, dat kostte de mens dikwijls een zwaarmoedig hart en een moeizame dag voordat hij een weinig barmhartigheid verkregen had. Zal hij er nu afstand van doen om een weinig genoegen of voordeel? Dat zal hij nooit doen. Het is dan ook zeer billijk dat God een mens verwondt en zijn hart verbreekt om hem Zijn spijze te doen smaken en hem een smaak te laten vinden in barmhartigheid. U ziet dus dat het hart eerst verbroken en vernederd moet worden, voordat de Heere Jezus daarin wil komen wonen.

Wat is nu de toepassing? Het is een berisping. Indien dit Gods handelswijze is dat Hij het hart geschikt wil maken, toebereiden en het huis met bezemen wil keren voordat hij in de ziel zal komen, dan zeg ik dat het de verbeelding van een gezelschap vleselijke personen dat in de wereld wordt aangetroffen, weerlegt.

Thomas Hooker, predikant te Hartford, Connecticut (VS)

(”Het verbroken hart”, 1678)