Tijdens de afsluitende forumdiscussie werden in de zaal de meningen gepeild door de aanwezigen enkele stellingen voor te leggen. Zo was er de bewering van de lector van de vorige dag, de Utrechtse theologe Willemien Otten, dat het diakenambt in de vroegchristelijke kerk door vrouwen werd vervuld, en daarom ook vandaag de dag voor vrouwen moet worden opengesteld. De zaal kon niet in die argumentatie meekomen.

De vervulling van het diakenambt door de vrouw, wat zelfs onder Calvijn voorkwam, was immers een noodmaatregel, omdat er geen mannen genoeg waren voor die functies, zo werd betoogd. Zoiets zou dus alleen mogelijk zijn als er weer zo’n noodsituatie voorkomt.

In het forum hadden plaatsgenomen de SGP’er drs. Piet den Uil, drs. Els de Bruin, psychotherapeute en moeder van vier kinderen, en drs. Arie Piet, hoofd personeelszaken van Philips in Roosendaal (die ook voor de ChristenUnie in de gemeenteraad van Tholen zit). Het vierde forumlid, ds. Nelly Boot, was verhinderd wegens acute pastorale plichten.

Drs. Piet stond niet bij voorbaat afwijzend tegenover de openstelling van het ambt voor de vrouw. Wel merkte hij op dat het niet nodig zou moeten zijn. „Als mannen beter gehoor zouden geven aan de roeping die van God tot hen komt, zouden er niet zo veel gaten in kerkenraden op te vullen zijn”, meende hij.

De discussie spitste zich in de loop van de morgen toe op de vraag of de scheppingsorde moet worden gevolgd of dat je ervan kunt uitgaan dat de vrouw geroepen is al haar geschonken gaven en talenten te gebruiken. En hoe moet dat gezien worden in het licht van het kerkelijk ambt?

Hoe bijvoorbeeld te denken over het geven van catechese door een vrouw? Dat behoort immers tot een grijs gebied, waar de Bijbel niet duidelijk over spreekt. Volgens drs. Piet moet dat mogelijk zijn. „Catechese valt immers binnen de onderwijzende gaven van de vrouw. In het verleden zijn er misschien wel evenveel mensen gesticht door de onderwijzingen van hun moeder dan door die van een man.”

Den Uil toonde zich fel tegenstander van een functionalistische aanpak en illustreerde dat met een voorbeeld: „Het feit dat de man lichamelijk in staat is vele tientallen kinderen te verwekken bij verschillende vrouwen, betekent niet dat hij dat ook moet doen.”

Ook de maatschappelijke betekenis van de (christen)vrouw kwam aan bod. Daarover blijken de nodige misverstanden te leven. Els de Bruin krijgt regelmatig reformatorische huisvrouwen in haar praktijk die zich nutteloos voelen omdat ze in huis werken. „In feite confirmeren ze zich aan de heersende standaard dat vrouwen pas nuttig zijn als ze betaald werk verrichten. Onzin natuurlijk. Je kunt je talenten kwijt in veel meer dan betaald werk alleen. Gezin, kerk en hulpverlening bijvoorbeeld. Veel talent verdwijnt omdat vrouwen per se een baan willen.”

Drs. Den Uil sloot aan: „Het probleem is dat we, zowel mannen als vrouwen, werk zijn gaan koppelen aan inkomen, en inkomen aan status. In onze gezindte gebeurt dat net zo hard. Maar dat is geen bijbels arbeidsprincipe. Alle werk dat bijbels gezien verantwoord is, is nuttig. Dat besef ontbreekt vaak.”

Verder merkte Den Uil op dat het mogelijk is dat vrouwen werken ook als hun man werkt, mits de zorg voor de kinderen er niet onder lijdt. „Vooral in de gezondheidszorg zijn hard mensen nodig.” Lichte verontwaardiging bij een studente: „Alsof ander werk voor een vrouw niet nuttig kan zijn.” De Bruin sloot daarbij aan: „Ik doe werk mijn werk in de zorg ten diepste niet omdat er zo’n tekort aan mensen is, maar omdat ik het zo ontzettend leuk vind.”