Dat stelt ds. W. Wierenga, emeritus predikant van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKV), in zijn zaterdag verschenen boek ”Geen geboden rustdag meer?” (uitg. Pamac; Groningen). Zijn centrale vraag is of de sabbatdag in het Oude Testament en het vierde gebod waarin die rustdag aan het volk Israël werd opgelegd, ook een door God bevolen rustdag voor de christelijke kerk is.

Ds. Wierenga concludeert dat er in het nieuwe verbond waarin de christelijke kerk nu leeft, geen sprake meer is van een door God in de Tien Geboden (decaloog) of ergens anders in de Bijbel bevolen rustdag. Volgens hem sluit hij daarmee aan bij de opvattingen van onder anderen Calvijn, Ursinus en Gomarus.

Ds. Wierenga benadrukt in zijn boek dat het oudtestamentisch gebod niet is afgeschaft, maar met de komst van het nieuwe verbond in Jezus Christus is geïntensiveerd. „De grondwet in het nieuwe verbond is de eis van de liefde, zoals Christus die oude nieuwe grondwet heeft uitgelegd in zijn woorden (bergrede) en met zijn daden: uit liefde voor ons gestorven. Wie die liefde als de grondwet van het koninkrijk heeft aanvaard, eert de decaloog en houdt zich aan de decaloog op een andere, diepere wijze dan iemand die slechts een tiental regels hoort en leest.”

Volgens de gereformeerd vrijgemaakte predikant heeft de kerk de zondag tot een bijzondere dag gemaakt. „En daar is niets op tegen. Maar daar zit geen bevel van onze Heer achter en dus zijn we niet in geweten gebonden.”

De zondag is daarom religieus gezien geen bijzondere of heilige dag, aldus ds. Wierenga. „We kunnen als we willen besluiten om de samenkomsten vanaf 2012 op zaterdag te houden of op maandag. Dan wordt de zondag een doodgewone werkdag en de zaterdag dan wel de maandag krijgt dan het karakter dat de zondag nu heeft. Dat is ons geoorloofd.”

Ds. Wierenga heeft er dan ook geen moeite mee dat christenen op zondag werken – als ze de samenkomsten maar niet verzuimen. „Er is geen enkel gebod om op de samenkomstendag (welke die ook is, en of het een vaste dag of niet) je werk te laten liggen. Er is, religieusethisch, niets mis mee dat een leraar op de samenkomstendag proefwerken nakijkt om de volgende dag aan de leerlingen hun cijfer te kunnen bekendmaken.”

Wat op maandag mag, mag ook op zondag. „Ik mag op zondag evengoed als op maandag naar het zwembad, een ijsje kopen, in een restaurant gaan eten of van mijn vrij reizen kaart gebruik maken om heel Nederland rond te toeren (al zal ik dat laatste niet doen, vanwege de samenkomsten).”

De emeritus predikant zegt zich „geen enkel juk” te willen laten opleggen inzake welke dag ook. „En dat ried Paulus ook de Galaten en de Kolossenzen aan. Zelfs laat ik me geen voorschriften opleggen zoals de Dordtse Synode dat meende te moeten doen (in de consciëntie blijf ik vrij!) of Kuyper of Douma. Dat is de vrijheid van de christenmens. En daarin moeten we elkaar ook niet de maat nemen. De enige roeping die in het vierde gebod ligt is: wees heilig want Ik ben heilig. En dat geldt voor alle dagen en voor niet één dag in het bijzonder of met extra klem.”

Binnen de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt was de zondag jarenlang een punt van discussie. Het verschil van inzicht over de zondag ontstond in 1996, toen ergens in een preek werd gesteld dat de opvatting over de zondag als rustdag niet op een goddelijk gebod teruggaat. De synode van Leusden (1999) vond die opvatting „niet te veroordelen”, de synode van Zuidhorn (2002) bevestigde die uitspraak.

De generale synode van Amersfoort ging in 2005 akkoord met het rapport “Zondag, HEERlijke dag”, waarin twee lijnen worden vastgehouden: enerzijds is in het verlengde van het vierde gebod te verdedigen dat het houden van de zondag een goddelijk gebod is, anderzijds blijft overeind dat in het Nieuwe Testament nergens de zondag als rustdag wordt aangemerkt, of met het vierde gebod verbonden wordt.

Voor een aantal verontruste kerkleden was de zondagskwestie een reden om de GKV te verlaten en zich aan te sluiten bij de Gereformeerde Kerken hersteld.