Senomyx stelt op zijn website dat het een uniek testsysteem heeft samengesteld uit geïsoleerde menselijke cellen waarmee de menselijke reactie op smaken kan worden vastgelegd.

De menselijke tong herkent de smaken zout, zuur, zoet, bitter en umami. Proeft de tong een smaak, dan gaan er chemische signalen naar de hersenen. Het testsysteem werkt vergelijkbaar, alleen registreren de computers van Senomyx de signalen.

De transparantie die het bedrijf nastreefde, lijkt als een boemerang terug te keren, nu Amerikaanse prolifegroeperingen zich in het HEK293-testsysteem van het biotechnologiebedrijf zijn gaan verdiepen – HEK293 is de afkorting voor ”menselijke embryonale niercellen” die in het 293e experiment succesvol zijn geïsoleerd.

„Wat Senomyx niet vertelt is dat de cellen die voor dit testsysteem worden gebruikt, afkomstig zijn van een in 1970 geaborteerde baby”, aldus Debi Vinnedge, president van Children of God for Life (CGL), de organisatie die toezicht houdt op het gebruik van lichaamsmateriaal van geaborteerde foetussen in medische producten en cosmetica.

Voor moleculair bioloog Gerard Nadal –prolifewetenschapper van rooms-katholieken huize– ligt het allemaal niet zo eenvoudig. Hij vraagt zich af of het probleem is opgelost als Pepsi acuut alle banden met Senomyx verbreekt.

„Pepsi is slechts het topje van de ijsberg. HEK293 wordt gebruikt in talloze laboratoria. Van hoeveel producten moeten we afzien als we een cellijn van een geaborteerde baby immoreel vinden? Van hoeveel medische behandelingen moeten we afzien?” zo vraagt hij zich af. „Willen we ethisch verantwoorde alternatieven, dan moet de cultuur van de wetenschap worden veranderd. En dat is geen sinecure.” Nadal signaleert dat het gebruik van de cellijn wereldwijd toeneemt, ook voor veel andere toepassingen. „Waar trekken we de grens?”

Pepsi Cola lijkt zich vooralsnog weinig van de ophef aan te trekken en geeft aan dat „onze samenwerking met Senomyx strikt beperkt is tot het maken van drankjes met weinig calorieën.”