„Laag water is een natuurlijke vorm van beheersing van de (over)capaciteit”, legt Lijdia de Groot uit. Zij is secretaris bij de ondernemingsorganisatie Centraal Bureau voor de Rijn- en Binnenvaart (CBRB) en was zelf ruim twintig jaar actief als schipper. „Nu kan de hele vloot worden ingezet.”

Dus het kan voor de binnenvaart niet lang genoeg duren?

„Het waterpeil moet niet veel verder zakken. Dan kan het voor klanten prijstechnisch gezien minder aantrekkelijk worden om hun lading per binnenvaartschip te vervoeren en is goedkoper om te kiezen voor vervoer per spoor of over de weg. Dat is de kwetsbare kant van laag water.”

Hoe zit dat met die overcapaciteit in de binnenvaart?

„Er is de afgelopen tien jaar ongebreideld nieuwbouw gepleegd. Banken hebben daarin ook een rol gespeeld. Ze gaven vrij gemakkelijk leningen, vaak zonder dat er een goed bedrijfsplan lag. Aan de andere kant lagen er allerlei visies voor de lange termijn die grote groei voorspelden van bijvoorbeeld het containervervoer. In de periode 2007/2008 was er nog sprake van balans tussen vraag en aanbod. En toen kwam de economische crisis.”

Met veel faillissementen als gevolg?

„Dat valt wel mee, hoewel veel ondernemers in de binnenvaart ook vorig jaar nog met betalingsproblemen kampten. Iedereen ging bij wijze van spreken aan het infuus. Aflossing en rente werden op de lat geschreven.”

En hoe staat het er nu voor, afgezien van de lage waterstanden?

„Bij kleine schepen, beneden de 1500 ton, is de balans tussen vraag en aanbod al weer aardig hersteld. Bij de grote schepen tot de 2500 ton en daarboven, duurt het volgens de meest optimistische scenario’s nog wel vijf tot acht jaar voordat vraag en aanbod weer in balans zijn.”