Het PBL deed onderzoek naar het effect van de productie en consumptie van dierlijke eiwitten op de leefomgeving. Volgens het planbureau is er op Europees niveau geen beleid om mensen minder dierlijke producten te laten eten of om de productie duurzamer te maken. In de komende jaren worden het Europees Gemeenschappelijk Landbouwbeleid en het Gemeenschappelijk Visserijbeleid herzien.

Europeanen eten twee keer zo veel vlees, vis en zuivel als het wereldwijde gemiddelde. Vergeleken met vijftig jaar geleden is in Europa de consumptie van dierlijke producten fors gestegen en die stijgt nog steeds. Ook in andere delen van de wereld wordt door de toename van de bevolking en de welvaart steeds meer vlees, vis en zuivel gegeten.

De veehouderij legt een fors beslag op het land. Voor een kilo eiwitten uit rundvlees bijvoorbeeld wordt ongeveer 100 m2 grond gebruikt, terwijl plantaardige eiwitten uit bijvoorbeeld graan per kilo 20 m2 vergen. Daarnaast draagt de veehouderij ongeveer 10 procent bij aan de Europese uitstoot van broeikasgassen. Bovendien dreigt er door de groei van de vraag op de lange duur een tekort aan hulpbronnen als water en fosfaat. Fosfaat wordt gebruikt bij de productie van kunstmest. Het PBL vindt dat de Europese Unie boeren beter moet belonen als die duurzamer gaan produceren.

Het PBL pleit daarnaast voor een plafond voor de visvangst op basis van wat ecologisch verantwoord is. Visquota zijn volgens het PBL nu nog vooral gebaseerd op wat de visserij aankan. Verder wil het bureau dat het kweken van vis meer wordt gestimuleerd. De manier waarop er nu wordt gevist, heeft een grote impact op de zeeën. Door overbevissing dreigen soorten uit te sterven. Daarbij dalen de vangsten van de Europese vissers. Desondanks steeg de teelt van kweekvis in de Europese Unie nauwelijks in de afgelopen tien jaar, aldus het PBL.