Het was een fout, zei de Europese Commissie in een klein berichtje. Of liever: een vergissing. Maar dan wel een domme. Want dit was natuurlijk koren op de molen van iedereen die zich rekent tot het brede kamp van de eurosceptici.

Maar even terug naar de zaak: Zo’n fout ontstaat natuurlijk heel makkelijk. Je kunt je voorstellen dat een ambtenaar twee lijsten met feestdagen had. Eén met ‘onze eigen’ Europese, christelijke feestdagen. En één met vreemde. En op het laatste moment –onderweg naar de drukkerij– verloor hij een van die lijsten. Zoiets. Iedereen die binnen een organisatie met documenten werkt, kan zich er gemakkelijk iets bij voorstellen.

Toen barstten de commentaren los. En toen bleek dat vooral mensen die in het algemeen al kritisch tegenover Europa staan, er ineens een soort agenda achter zagen om het christendom uit onze kalender weg te jagen.

Het sterkste commentaar kwam van een spreker in de parlementaire vergadering van de Raad van Europa over de positie van christenen in het Midden-Oosten. Zelfs binnen de Europese Unie is de vervolging nu begonnen, zo stelde hij. De kalenders bewezen dat.

Beginnen vervolgingen dan niet zo? Heel goed mogelijk. Maar een vervolger biedt daar toch geen excuses voor aan. Zijn verontschuldigingen dan altijd oprecht? Misschien niet, maar christenen gaan wel uit van de goede trouw.

Ook in Nederland was de kritiek niet mals. Dezelfde dag nog was er uit alle drie christelijke partijen gereageerd. En staatssecretaris Knapen wist niet hoe snel hij zich van deze vergissing moest distantiëren.

Terugkijkend op al die commentaren krijgt men de indruk dat al die kritiek net even iets te gretig was. Of, met andere woorden, dat het koren op de molen was.

Het doet een beetje denken aan de manier waarop de linkse partijen, vooral de SP, zich uitleefden op het kwijtgeraakte voicemailtje van de Nederlander uit Libië, dat er mogelijk toe bijdroeg dat de evacuatie mislukte en Nederlandse militairen in handen van Gaddafi vielen.

Ook bij het zoekraken van zo’n telefoonberichtje kun je je alles voorstellen. Als die persoon één toets verkeerd heeft ingedrukt, kwam dat telefoontje binnen bij tante Jans, die op die zondagochtend juist in de kerk zat en op maandag vergat haar berichten af te luisteren.

Natuurlijk gelooft de SP dat niet. Zo’n verdwenen telefoonbericht past namelijk helemaal in het wantrouwen dat de SP tegen de overheid –en tegen Defensie in het bijzonder– heeft. Die misleidt je waar je bij staat. Weet je nog van die fotorolletjes uit Srebrenica?

Christelijke politici kijken anders aan tegen de overheid. Die is Gods dienares, ons ten goede. Die moet wel worden gecontroleerd, maar vanuit een heel andere grondhouding, en ook met een andere toonzettig.

Nu is er weinig zo makkelijk als kritiek leveren op de Europese Unie. Er is geen instituut zo anoniem als de EU. Beginnende columnisten en bloggers die kritisch willen lijken, valt te adviseren te beginnen met zure vingeroefeningen over de EU. Lekker goedkoop prijsschieten. Welke insinuaties je ook uit, denk maar niet dat Brussel ooit terugpraat.

Misschien moeten alle christenpolitici die zich negatief over de EU-kalender hebben uitgelaten dit nog eens teruglezen of -luisteren en zich afvragen of dit toch allemaal niet wat te gretig was.

Reageren aan scribent? buza@refdag.nl