Rustig formulerend, af en toe zijn woorden met een handgebaar ondersteunend, beschrijft ds. Van der Want zijn 25-jarige ambtelijke loopbaan. Zaterdag is het precies een kwarteeuw geleden dat hij door ds. A. P. Verloop bevestigd werd in de christelijke afgescheiden gemeente in Waddinxveen. „Na al die jaren preken zeg ik met Johannes de Doper dat ik heb moeten leren en nog steeds leer: Hij moet wassen en ik moet minder worden.”

Deze woorden worden soms te pas en te onpas gebruikt, aldus ds. Van der Want. „Een oud gereformeerde voorganger zei mij eens: Over die tekst kan ik niet preken. Minder worden, dat wil ik niet.” Glimlachend: „Ik heb er wel over gepreekt, maar het inleven van deze tekst is een levenslange les.”

Ds. Van der Want stond achtereenvolgens in Waddinxveen (1986), Bacau, Roemenië (1994), Schiedam (1997) en sinds begin dit jaar in Melissant. Aanvankelijk diende hij ‘vrije’ gemeenten. Sinds in 2009 de Schiedamse Plantagekerk deel ging uitmaken van de Hersteld Hervormde Kerk behoort ook ds. Van der Want tot dit kerkverband. „Ik ben opgevoed in de Hervormde Kerk, heb daar ook belijdenis gedaan. Deze kerk heb ik altijd gezien als de voortzetting van de kerk der Reformatie.”

Al jong groeide bij ds. Van der Want het verlangen om dienaar van het Woord te mogen zijn. „Mijn grootmoeder gaf me boeken van Kohlbrugge en Van der Groe te lezen. Hoewel ik in mijn jeugd een diepe geloofscrisis meemaakte, heeft dat er middelijkerwijs aan bijgedragen dat ik Christus leerde kennen als mijn gerechtigheid. Vanaf mijn achttiende jaar mocht ik vanuit de Bijbel en de omstandigheden weten eenmaal het Evangelie te gaan prediken.”

De Woordverkondiging heeft altijd een centale rol ingenomen bij ds. Van der Want. „In Waddinxveen ging ik me steeds meer verdiepen in de reformatoren en de puriteinen. Daar heb ik toen veel aan gehad. Vooral waar zij het werk van Christus in zondaarsharten naar voren laten komen.”

Om de rijkdom van Christus de gekruisigde te beschrijven, komt ds. Van der Want in de preek woorden tekort. „Ik ga mij steeds meer verwonderen over het werk van een drie-enig God in het zaligen van Zondaren. Je kunt soms bedrukt de preekstoel op gaan en niet weten hoe het moet. Toch is het telkens een les dat het niet van mij afhangt, maar dat de Heere Zelf Zijn werk voleindigt.

De kern van mijn bediening ligt in 1 Timotheüs1:16, waar Paulus schrijft: „Maar daarom is mij barmhartigheid geschied, opdat Jezus Christus in mij, die de voornaamste (van de zondaren, red.) ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot een voorbeeld dergenen die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.” Op grond daarvan mag ik zeggen: Gemeente, omdat het voor mij kon, kan het ook voor u.”

In 1994 volgde een gang naar Roemenië, waar de predikant werkzaam was namens de Stichting Hulpverlening aan Christenen in Roemenië. Onder zijn leiding kwam onder meer een Bijbelschool tot stand. Gezondheidsproblemen leidden in 1997 tot terugkeer. Ds. Van der Want nam een beroep aan van de Plantagekerk in Schiedam, opnieuw een vrije gemeente.

Het was in Schiedam dat de gemeente met haar predikant in 2009 over ging naar de Hersteld Hervormde Kerk. Dat maakte het ook mogelijk om binnen dat kerkgenootschap beroepen te worden. „Daar hield ik, mede vanwege mijn leeftijd, geen rekening mee”, aldus ds. Van der Want. „Toen het beroep van Melissant kwam, gaf dat een worsteling. Toch meen ik dat dit de weg van de Heere was.”

Achteraf is de predikant blij dat hij „nog ergens opnieuw mag beginnen. Na dertien jaar een gemeente te hebben gediend, is het een wonder om weer in een ander deel van de wijngaard te mogen arbeiden. Mijn vrouw en ik voelen ons hier nu al thuis.”

Het Joodse volk heeft een grote plaats in zijn hart. Al jong studeerde de latere predikant Hebreeuws bij de chazan, de voorzanger van de Joodse gemeente in Rotterdam. Ook later tijdens zijn theologiestudie in Utrecht, en aan een universiteit in Jeruzalem, verdiepte hij zich vooral in het Oude Testament.

Ds. Van der Want is bij de bestudering van het Oude Testament vooral geïnteresseerd in het verstaan van de relatie met het Nieuwe Testament en in de verbondenheid tussen Israël en de Kerk. De predikant gelooft dan ook dat er in de Bijbel nog veel beloften voor Israël liggen die in vervulling zullen gaan. Werkenderwijs kwam hij tot een manuscript over de oudtestamentische wortels van het Nieuwe Testament. „De oudvaders hadden meer oog voor Joodse bronnen dan menig hedendaags predikant. Terwijl er juist puzzelstukjes op hun plek vallen als je Hebreeuwse teksten bestudeert.”