Waarschijnlijk pas op het moment dat het bruidspaar bij de Westminster Abbey arriveert, zal de wereld het weten. Ook de ruim zevenduizend journalisten die het huwelijk willen verslaan, krijgen pas een half uur voor de plechtigheid begint, bijzonderheden te horen over de kleding van de bruid. Van de bruidegom is het allang bekend: William trouwt in zijn militaire uniform.

Volgens de Britse pers heeft Middleton drie ontwerpers opdracht gegeven om een bruidsjapon voor haar te maken: Sarah Burton van modehuis Alexander McQueen, Jasper Conran en Bruce Oldfield. De aanstaande prinses zou daartoe hebben besloten om voor een ander exemplaar te kunnen kiezen, als een bruidsjapon voortijdig in de pers verschijnt. In Nederland hadden de nieuwe prinsessen overigens ook allemaal twee bruidstooien. Zij droegen een geklede jurk of mantelpakje bij het burgerlijk huwelijk en een echte trouwjurk in de kerk.

Wijlen prinses Diana, moeder van bruidegom William, ontketende in 1981 een rage met haar trouwjurk. In een tijd dat klassieke trouwjurken niet zo veel meer werden gedragen, kwam Diana met een Sisi-achtige jurk van ivoorkleurig satijn, ontworpen door David Emanuel. Haar sleep was maar liefst 7,6 meter lang. De bruid en haar ontwerper brachten de pers op een dwaalspoor door vooraf over Diana te spreken als Deborah. Sinds het huwelijk van Diana en prins Charles is de schuimtaartachtige trouwjurk helemaal terug. Overigens was ook haar bruidskapsel, met de grote lok op het voorhoofd, jarenlang razend populair.

Koningin Elizabeth, grootmoeder van de bruidegom, moest het in 1947 allemaal wat eenvoudiger doen, toen zij trouwde met prins Philip. Het bruidspaar spaarde zelfs maandenlang bonkaarten, na de oorlog noodzakelijk om producten te kunnen kopen, om voldoende stof te kunnen aanschaffen voor de jurk, waarvoor hofcouturier Norman Hartnell tekende. Zelfs Elizabeth vreesde al dat haar geheim zou worden verklapt: Hartnell liet her en der valse schetsen van de jurk in Londense vuilnisbakken achter.