Volgens officier van justitie Agnes de Vries „is het frustrerend dat er geen psychische stoornis is vast te stellen”, omdat Sietske H. heeft geweigerd mee te werken aan het onderzoek in het Pieter Baan Centrum. „Daarom geen tbs, hoe wenselijk die ook zou zijn.” Omdat tbs niet mogelijk blijkt, eiste zij de maximale straf die staat op kindermoord.

Bij het eerste kindje, dat in 2003 werd geboren, wil het OM nog wel aannemen dat er sprake was van kinderdoodslag en niet van kindermoord. „Ze was bang voor ontdekking.” Voor de drie baby’tjes die in de jaren erna werden geboren en ook werden verstikt, gaat dat echter niet op, betoogde de officier van justitie. „Na de eerste bevalling heeft Sietske H. bewust het besluit genomen om de andere drie kindjes direct na hun geboorte dood te maken. Ze had niets voorbereid; er waren geen babykleertjes, geen luiers, geen bedje. Uit alles blijkt een voorafgaand plan.”

Wat ze wel deed, aldus de officier, was voorbereidingen treffen om de bevalling goed door te komen. Sietske H. legde vuilniszakken op het matras om bloedvlekken te voorkomen en legde een schaar klaar om de navelstreng door te knippen. „Ze wilde dat de bevalling goed verliep. Wat er daarna moest gebeuren, wist ze wel. Ze wilde niet dat de kindjes zouden blijven leven. De baby’s waren net geboren, compleet weerloos, overgeleverd aan de zorg van de moeder. En ze werden juist door die moeder gedood.”

Dat Sietske H. na de ontdekking in augustus vorig jaar volhield dat ze niet precies wist of zij jongetjes of meisjes had gebaard, zegt volgens de officier van justitie niets over haar verwarring, maar benadrukt nog eens haar desinteresse. „Dat maakt het extra schaamtevol.”