Liefhebbers van spektakel kwamen de afgelopen dagen in het Wilders-proces, toen het omstreden etentje centraal stond, ruimschoots aan hun trekken. Schermutselingen op de vierkante millimeter resulteerden vrijdag in opnieuw een wrakingsverzoek van Moszkowicz.

Midden-Oostendeskundige Hendriks zou tijdens zijn getuigenverhoor vrijdag gelogen hebben over de vraag wat de aanleiding was om een etentje rond de islam te organiseren. Bij dat diner, thuis bij Hendriks, waren ook arabist Jansen, getuige-deskundige in de zaak Wilders, en raadsheer Schalken. Hij is een van de magistraten bij het Amsterdamse hof dat in 2009 in een zogehten beschikking het openbaar ministerie opdracht gaf Wilders te vervolgen vanwege onder meer groepsbelediging van moslims.

Hendriks zei eerder in dagblad De Pers dat het feit dat Jansen deskundige was in het Wildersproces wel wat leek voor de eetclub. Vrijdag meldde hij dat de aanleiding voor het uitnodigen van Jansen te maken had met een discussie over de islam en het feit dat Jansen kenner is van de Koran. Volgens Moszkowicz zit er tegenstrijdigheid in het verhaal van Hendriks. De Midden-Oostendeskundige echter benadrukt dat de ene reden voortvloeit uit de andere.

Het verzoek van Moszkowicz om een onderzoek te doen naar meineed door Hendriks wees de rechtbank af. De rechtbank vindt niet dat Hendriks opzettelijk de waarheid verdraait. De beslissing van de rechtbank was voor de raadsman van Wilders aanleiding de rechtbank te wraken.

Het lijkt erop dat Moszkowicz zijn hand overspeelt. Zijn actie roept het beeld op van een staaltje muggezifterij waar nauwelijks nog een touw aan vast is te knopen. De redenering van Hendriks dat discussie over de islamisering logischerwijs ook debat over Wilders inhoudt, lijkt alleszins redelijk.

Intussen was de cruciale vraag de afgelopen dagen of Schalken op 3 mei 2010 tijdens het diner heeft geprobeerd Jansen te beïnvloeden. Zeker is dat bij aanvang van het etentje een stevig conflict ontstond tussen Jansen en Schalken. Jansen reageerde verbolgen toen hij besefte dat ook raadsheer Schalken zou meetafelen. „Een onzedelijke toestand”, fulmineerde Jansen.

Hij doelt daarmee op de gedachte dat het niet past dat een magistraat die betrokken is bij de Wilders-zaak zich inlaat met een getuige-deskundige in die zaak.

Tafelheer Hendriks zag de pijnlijke confrontatie tussen de twee geleerden met verbazing aan. Onthutst was Hendriks vooral toen Jansen zei te vrezen dat Schalken hem op zou laten pakken voor zijn denkbeelden over de islam. Dat Jansen zinspeelde op een arrestatie , was „surrealistisch, zo niet beledigend”, stelde Hendriks vrijdag. „Ik dacht eerst dat het ironie was, Jansen is niet ongeestig.”

Na de schermutselingen keerde aan tafel de rust die avond terug, zette Hendriks uiteen. Jansen, die uitleg gaf over Koranteksten, spuide nog eens zijn gram over het „heksenproces” tegen Wilders. Veel disgenoten konden een eind met de arabist meegaan, verklaarde Hendriks. Raadsheer Schalken, verbouwereerd door de zijn inziens „agressieve” aanval van Jansen, hield zich nogal afzijdig.

Schalken mengde zich wel in het gesprek toen de mede door hem geschreven beschikking aan bod kwam. Jansen stelt dat Schalken hem heeft proberen te overtuigen van de juistheid van de beschikking.

De manier waarop Schalken zou hebben geprobeerd aan te pappen met Jansen, vervulde de arabist met „stijgende walging”.

Raadsheer Schalken spreekt de lezing van arabist Jansen tegen. Hij zegt de beschikking slechts te hebben uitgelegd en toegelicht. „Uitleggen zit mij als emeritus hoogleraar in het bloed.” Hendriks zei „werkelijk paf” te staan van de getuigenverklaring van Jansen.