Omdat de SGP de samenleving onder politieke dwang wil kerstenen, staat dit nauwere samenwerking met de ChristenUnie in de weg, aldus Geert Jan Spijker (RD 29-3). Op plaatselijk niveau wordt echter zonder problemen al jaren samengewerkt. Wij nodigen de CU uit over karikaturen heen te stappen en samen op te trekken tegen het secularisme.

De CU bevindt zich als gevolg van herhaaldelijk stemmenverlies in een bezinningsfase. Daar waar in de laatste jaren de nadruk lag op christelijk-sociaal, wordt sinds kort weer meer de nadruk gelegd op ”uitgesproken christelijk”. Deze bezinningsfase brengt met zich mee dat de CU zich opnieuw moet uitspreken over de samenwerking met de SGP.

Het was namelijk de CU die er de laatste jaren bij plaatselijke afdelingen op aandrong om als het even kon los van de SGP te opereren. De samenwerking in Europa werd beëindigd, lijstverbindingen werden doorgeknipt en campagnes voor het eerst apart opgezet. Dit vanwege het vrouwenstandpunt, verschil in partijcultuur en verschil in partijprofiel. Het werd CU’ers die plaatselijk wel met de SGP wilden samenwerken eerder lastig dan gemakkelijk gemaakt. Samenwerkingsovereenkomsten werden door het CU-bureau per definitie zeer kritisch getoetst. Het ware te wensen dat nu juist daartegen binnen de CU geprotesteerd zou worden.

Hoe dan ook is het een verademing om te zien dat Spijker constateert dat de CU en de SGP inhoudelijk veel overeenkomsten hebben. Het vrouwenstandpunt en verschil in partijcultuur, of zelfs profiel moet geen belemmering zijn in de samenwerking tussen partijen. Toch heeft hij iets gevonden wat de partijen zou scheiden: de SGP zou de samenleving door middel van de politiek tot het christelijk geloof willen bekeren. Onder dwang.

Met deze onkunde wordt het inderdaad nooit wat met de samenwerking. Spijker miskent de jarenlange herbezinning die de SGP inzake haar theocratisch beginsel achter de rug heeft. De SGP streeft niet naar een theocratisch staatsbestel, maar naar Bijbels genormeerde politiek. De SGP-jongeren gaan nog verder: ze willen een verdraagzame christelijke staat. Van belang is niet alleen wat de letter van het SGP-beginselprogramma bevat, waarnaar Spijker in zijn tweede artikel (RD 4-4) verwijst, maar ook hoe SGP-politici hier handen en voeten aan geven.

De SGP komt op voor de christelijke cultuur van Nederland. En inderdaad, de partij is niet relativistisch in haar waarheidsclaim. Gods geboden zijn heilzaam voor de samenleving. De SGP wil echter niet met behulp van macht het christelijk geloof afdwingen. Het geloof komt er niet door kracht of geweld, maar door Gods Geest. De overheid moet de kerk haar eigen plaats geven om het Evangelie van Jezus Christus te verkondigen. De kerk mag niet over de staat heersen; andersom evenmin.

Van der Staaij zegt in zijn Bavincklezing in 2005: „Gereformeerde theocraten kennen geen enkele religieuze legitimatie voor politiek geweld, maar kiezen principieel voor functioneren binnen de grenzen van de rechtsorde.” Kent Spijker SGP’ers die een politiek bekeringsprogramma willen doorvoeren?

De SGP verwijten dat ze weinig zondekennis heeft, is werkelijk buiten alle redelijkheid. Laat de CU zich beter verdiepen in het rijke gedachtegoed van de SGP. Dat Spijker voor zijn analyse in tweede instantie het beginselprogramma heeft bestudeerd in plaats van een verkiezingsfolder (zoals in zijn eerste artikel), is in die zin hoopgevend.

Wanneer de broeders en zusters van de CU zich verdiepen in de ideeën van de SGP, zullen ze ontdekken dat er veel meer verwantschap bestaat tussen de partijen dan sommige CU-leidslieden thans uitstralen. Succesvolle allianties die sinds jaar en dag op lokaal niveau floreren, bewijzen dit. In Dordrecht en Hendrik-Ido-Ambacht bestaat al tientallen jaren een hechte samenwerking.

Geheel anders is het in de gemeente Den Haag, waar de SGP in 2010 door de CU aan de dijk werd gezet. Resultaat: nul zetels voor CU en SGP. Dat gaat finaal in tegen het belang van een positief christelijk geluid op zo veel mogelijk plaatsen in politiek Nederland.

Vorig jaar deed SGP-Kamerlid Dijkgraaf een warme suggestie: hij wilde praten over een hernieuwde samenwerking in de Tweede Kamer met de ChristenUniefractie. Hij vindt het triest dat zijn partij en de ChristenUnie „hier en daar uit elkaar zijn gegroeid.” We zien ernaar uit dat lokale, provinciale en landelijke CU’ers en SGP’ers deze handschoen oppakken. In een seculariserende samenleving als de onze moeten we geen energie steken in valse profileringsdrang. Beter is het samen op te trekken tegen de seculiere jihad.

De auteurs zijn namens de CU/SGP respectievelijk wethouder in Hendrik-Ido-Ambacht en burgerraadslid in Dordrecht. Beiden zijn lid van de SGP.