Een kleine dertig mensen uit het noorden –veel dertigers– waren gisteren naar een studiedag over ”Leven met God in het gezin” in de Kapelkerk in Drachten gekomen. De dag was een initiatief van de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) en wordt ook op andere plaatsen in het land gehouden.

In de gezinnen is het misgegaan, stelt dr. M. van Campen, predikant van de hervormde gemeente te Zwartebroek-Terschuur, beoogd spreker op de studiedag. Omdat dr. Van Campen ziek was, werd zijn lezing ”Huisgodsdienst vandaag” voorgelezen door drs. P. J. Vergunst, secretaris van de Gereformeerde Bond.

Bij huisgodsdienst denkt dr. Van Campen aan het lezen van de Bijbel, het bidden en zingen van psalmen en geestelijke liederen in het gezin.

Steeds vaker vangt de predikant signalen op dat ouders het moeilijk vinden om huisgodsdienst vorm te geven. „Jongeren die de kerk hebben verlaten, verwijten hun ouders nogal eens dat ze thuis weinig ervaren hebben van het dienen van God. Er waren misschien wel wat regels en vormen, maar er ging voor hun gevoel weinig van uit.”

Veel ouders geven aan dat ze last hebben van schroom, schetst dr. Van Campen een van de oorzaken. „Bij hen thuis werd niet openlijk gesproken over de dingen van het geloof en daardoor hebben ze er zelf ook grote moeite mee.”

Een andere oorzaak voor de teloorgang van geloofsopvoeding komt vanuit het postmodernisme dat pleit voor relativering. „Is huisgodsdienst nog wel van deze tijd? Moet je je kinderen niet veel meer vrij laten in plaats van hen te dwingen mee te doen met onze invulling van het geloof?”

Nee, stelt dr. Van Campen. „Wie zijn kinderen echt liefheeft, kan en mag hen niet vrijlaten. Dan beseffen we dat ze zonder Jezus Christus en Zijn genade niet leven en sterven kunnen.”

Drukte is vandaag de dag misschien wel het grootste struikelblok voor huisgodsdienst, aldus dr. Van Campen. „Veel gezinnen lijken op een duiventil, waar de vogels alleen maar komen om te eten en te slapen. De gezinsleden spreken elkaar amper. Dan is er nog de terreur van communicatiemiddelen. Zelfs aan tafel moeten telefoongesprekken worden gevoerd of sms’jes beantwoord.”

De tijd voor huisgodsdienst komt mensen niet aanwaaien, concludeert de predikant. „Die tijd moeten we nemen en vrijmaken. Dat vraagt motivatie en discipline.”