Het boekje vertelt over een Iraanse vluchteling die om politieke redenen zijn vaderland verlaten moet, in Nederland terechtkomt, in een asielzoekerscentrum opgevangen wordt, kennismaakt met de Nederlandse taal en literatuur en van daaruit een nieuw bestaan opbouwt.

Dat doet ernstig denken aan de geschiedenis van Kader Abdolah zelf, ware het niet dat zijn hoofdpersoon eindigt als „makelaar in koffie”, woonachtig aan de Lauriergracht – een ietwat opzichtige verwijzing naar de ”Max Havelaar” van Multatuli.

Bij dat ene citaat uit de Nederlandse literatuur blijft het overigens niet. Gaandeweg het verhaal komen zo ongeveer alle hoogtepunten langs, van het Wilhelmus tot Gorter tot Hermans. Dat is wel roerend, dat een immigrant zo over de Nederlandse traditie schrijven kan – een traditie die door inboorlingen sinds lang genegeerd, vergeten of bekritiseerd is.

Het typeert Abdolahs schrijverschap. Geen ironisch geneuzel, geen negatieve, kritische of shockerende wanklanken. In plaats daarvan fijne grote woorden, positieve gevoelens en sprookjesachtige neigingen. Tikje naïef en romantisch soms. Hier heerst hoe dan ook een andere literatuuropvatting dan bij de doorsnee Nederlandse schrijver.

Maar het verhaal dat hij vertelt is zijn eigen levensverhaal, omgevormd tot literatuur. Dat alleen al zal lezers boeien en aan het denken zetten.

De kraai, Kader Abdolah; uitg. CPNB, Amsterdam, ISBN 978 90 5965 123 4; 92 blz.; gratis bij aankoop van € 12,50 aan Nederlandstalige boeken tijdens de Boekenweek.