Oud-dierenarts Reint Jan Terbijhe noemde de documentaire maandag zo in deze krant.

Filmmaker Lassche wijst erop dat de kant van de overheid op verschillende momenten aan de orde komt, „direct en indirect.” Als voorbeeld noemt hij de eindscène met Veerman.

„Terbijhe verwacht iets wat de film niet beoogt te zijn. Het is geen journalistieke reconstructie. De documentaire beoogt een authentiek beeld te geven van Kootwijkerbroek, 10 jaar na de MKZ-crisis”, aldus Lassche.

Lau Jansen, bestuurslid van de Stichting Onderzoek MKZ Crisis Kootwijkerbroek, is het zeer oneens met de visie van Terbijhe op de MKZ-crisis in Kootwijkerbroek. „Terbijhe beweert: „Er was MKZ in Kootwijkerbroek.” Dan is mijn uitnodiging aan hem: bewijs dat dan, op een manier die deugdelijk is en standhoudt bij deugdelijke toetsing.”

Volgens Jansen negeert Terbijhe belangrijke feiten, zoals uitspraken van het College van Beroep uit 2005 en 2008. En: „Terbijhe zegt dat er meerdere dieren ziek waren. Ik weet wel dat hij dat gerapporteerd heeft. Maar het College van Beroep heeft vastgesteld dat het aantal dieren dat is te beschouwen als een besmet dier in de zin van de richtlijn tot één dier beperkt is gebleven. Reint Jan noemt dus dieren ziek, die op één na door het laboratorium niet ziek zijn bevonden. De dieren die hij ziekt noemt zijn op één na dus geen besmette dieren in de zin van de Europese richtlijn. En die richtlijn is bepalend, zo is keer op keer gebleken voor de rechtbank.” Verder noemt Jansen het „een misvatting” dat er MKZ is vastgesteld op de kop van het dier, en ging er van alles mis met de RT PCR-rest waarnaar Terbijhe verwijst.

„Ik begrijp Terbijhes motivatie voor zijn uitingen niet”, aldus Jansen. „Ik begrijp wel zijn emotie. Ik meen een klein beetje te kunnen voorvoelen hoe afschuwelijk het straks moet zijn voor alle dierenartsen, politiemensen, leden van de Mobiele Eenheid, bestuurders, ambtenaren op het crisiscentrum, het ministerie en dergelijke als het straks zover is dat erkend moet worden dat de diagnose van MKZ in Kootwijkerbroek onterecht is geweest. Ik kan daarover bij voorbaat meedogen voelen, maar het maakt ons werk niet minder noodzakelijk.”