Alle inspanningen die de afgelopen jaren zijn geleverd op het gebied van de elektronische uitwisseling van patiëntengegevens hadden slechts één doel: het vergroten van de kwaliteit van zorg voor de patiënt. Als het EPD morgen in de Eerste Kamer sneuvelt, betekent dat niet alleen een gemiste kans op kwaliteitsverbetering van de zorg, maar ook een geweldige kapitaalvernietiging.

Volgens de laatste prognoses stemmen VVD, PvdA en SP tegen het wetsvoorstel dat het EPD regelt. Samen hebben deze fracties een meerderheid in de Senaat. Opvallend is de rol van de VVD, die –zoals de zaken er nu voorstaan– tegen de eigen minister (Schippers, Volksgezondheid) stemt. De Tweede Kamer heeft in 2009 al groen licht heeft gegeven voor invoering van het EPD.

Het EPD kent een lange wordingsgeschiedenis. In 1997 deed D66-minister Borst een eerste voorstel. Tien jaar later beloofde Balkenende IV een „spoedige introductie.” En nu in 2011 dreigt het schip alsnog te stranden. Volgens ingewijden heeft het ict-project tot nu toe enkele honderden miljoenen gekost.

Zorgverleners in de regio Nijmegen hebben zich van meet af aan achter het EPD gesteld. Jarenlang hebben zij zich ingespannen om door middel van praktijkproeven tot een veilige en betrouwbare uitwisseling van patiëntengegevens te komen. De talloze pilots hebben overtuigend aangetoond dat de uitwisseling grote voordelen brengt. Uitwisseling komt niet alleen de kwaliteit van de zorg ten goede, maar leidt ook tot een cultuurverandering onder zorgverleners. Met name op het gebied van de omgang met privacygevoelige informatie komt een heel nieuw bewustwordingsproces op gang.

De ervaringen in Nijmegen staan beschreven in een handboek dat enkele maanden geleden is verschenen. Dat de Senaat nooit de moeite heeft genomen op de uitnodiging van de Nijmeegse huisartsen in te gaan om kennis te nemen van ervaringen in het veld is bijzonder teleurstellend.

Iedere arts weet hoe belangrijk het is om snel over de juiste patiëntgegevens te beschikken. Denk aan een spoedgeval van een ‘vreemde’ patiënt op de huisartsenpost. Dan kunnen minuten, soms zelfs seconden tellen. Met het EPD weten huisartsen razendsnel wat ze weten moeten. Het ministerie heeft becijferd dat het landelijk elektronisch patiëntendossier jaarlijks 1600 levens kan redden. Als dat geen overtuigend argument is om het in te voeren, wat is het dan wel? Bovendien hebben onze pilots aangetoond dat het EPD volkomen betrouwbaar en veilig is; alles is uitentreuren getest. Dit wetend kun je je toch niet voorstellen dat de Eerste Kamer tegenstemt?

De auteur is directeur van de Coöperatie voor Integrale Huisartsenzorg Nijmegen (CIHN).