„En een iegelijk die deze Mijn woorden hoort en dezelve niet doet, die zal bij een dwaze man vergeleken worden, die zijn huis op het zand gebouwd heeft.”

Bouwers op zandgrond. Het zijn hoorders die de waarheid uiterlijk belijden. Zij spreken over hun zaligheid zonder het belijden en geloven in Christus. Zulke belijders waren er in Jezus’ dagen ook onder de Joden, het waren zelfs de meesten. Ze waren niet beter dan de valse profeten die riepen: „Heere, Heere”, en zo sprekende in het Koninkrijk van God zochten in te gaan zonder dat ze de wil deden van hun Vader Die in de hemelen is.

Zulke mondbelijders gaat Jezus vergelijken met een dwaze bouwer. De tekst van deze gelijkenis is gelijk aan de voorgaande, maar nu gaat het over een man die dwaas is en zijn huis op de zandgrond bouwt. Hij komt, om het zo te zeggen, met een uiterlijk komen tot Jezus. Hij komt met het lichaam en erkent Hem als leraar en profeet, om aan de voeten van deze grote Meester te zitten, om uit Zijn wijze mond onderwijs te ontvangen. Men moet Zijn woorden echter ook horen, omdat in die woorden van Jezus, Die zij voor een grote profeet en de ware Messias rekenden, de woorden des levens en der zaligheid te horen zijn.

Om de zaak wat op te helderen moeten wij Zijn woorden vergelijken met die waarin Hij wijst op een voorzichtige bouwer van zijn huis. Hij zegt: die zal ik vergelijken bij een bouwer die zijn huis op een steenrots bouwde.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht

(”Huis op de steenrots”, 1752)