Uit zijn onlangs verschenen boek ”Rome omsloten door de traditie” blijkt dat Van der Graaf geestelijke herkenning ervaart tijdens gesprekken met rooms-katholieken zoals Paul van der Geest en Antoine Bodar.

In Terdege licht hij dat toe: „In de eerste plaats is er de gezamenlijke verontrusting over de secularisatie van de samenleving en de vrijzinnigheid binnen de kerk, maar dat is niet het enige. Deze mensen ademen in de kerk der eeuwen, en belijden dat het heil ten diepste in Jezus Christus ligt.”

Niettemin ervaart hij ook een kloof, bijvoorbeeld als het gaat om de Mariadevotie – hoewel hij erkent dat de huidige paus op dat punt dichter bij de protestanten staat dan de vorige. Of op het punt van het „louteringsproces” na de dood, waardoor mensen als Bodar en Simonis kunnen stellen dat ook voor niet-christenen behoud mogelijk is. Sterker, protestanten staan zodoende voor rooms-katholieke theologen in feite op één lijn met boeddhisten en hindoes. Het „kerngeding” tussen Rome en Reformatie gaat daarom volgens Van der Graaf nog steeds om de leer van de rechtvaardiging.

Een ander belangrijk punt is de waardering van de traditie. „In het gesprek met Bodar botsten we met name op dit punt. Hij beschouwt de Bijbel als onderdeel van de traditie. Het valt niet te ontkennen dat de canon door een kerkelijke beslissing is vastgesteld, dat is voor protestanten inderdaad een lastig punt.”

Van der Graaf houdt het erop „dat van de canonvorming hetzelfde kan worden gezegd als van de afspraken die zijn gemaakt op het zogenaamde Apostelconvent: „Het heeft de Heilige Geest en ons goed gedacht.” Kernvraag is vervolgens of de openbaring met de canon is afgerond. Een protestant beantwoordt die vraag met ”ja”, een rooms-katholiek laat binnen de traditie ruimte voor voortgaande openbaring.”

Daarom komen volgens Van der Graaf ten diepste alle verschillen tussen Rome en Reformatie voort uit de visie op de traditie. „Die staat voor Rome uiteindelijk boven het Woord. Daardoor ontstonden dogma’s die óf niet in de Bijbel voorkomen, óf er zelfs strijdig mee zijn. Bodar zegt dat de mariologie verworteld is in de Bijbel, maar hij kan er geen enkel duidelijk Schriftbewijs voor aanvoeren.”

Met Rome als instituut heeft het kerkelijke gesprek geen zin, stelt Van der Graaf. „Maar op het persoonlijke vlak kun je wel degelijk een goed gesprek hebben. Dan voel ik ook altijd iets van heimwee. Wat je van de Rooms-Katholieke Kerk zegt, die is wel ongedeeld gebleven. Wij protestanten zijn zo eindeloos versplinterd geraakt, dat we ons kerkelijk diep moeten schamen in de omgang met rooms-katholieken.”