„Ik zal hem geven een witte keursteen.” „Die overwint, Ik zal hem geven te eten van het manna dat verborgen is, en Ik zal hem geven een witte keursteen, en op de keursteen een nieuwe naam geschreven, welke niemand kent, dan die hem ontvangt.” Zo spreekt de Geest tot de gemeente van Pergamus in het boek Openbaring. Wie in het grote strijdperk van deze wereld mannelijk strijdt tegen de duivel, tegen de wereld en het eigen vlees, aan diens ziel openbaart Zich Jezus. Hij doet dat met al de heerlijke goederen die Hij door Zijn lijden verworven heeft. Hij spreekt die mens vrij van alle zonden en geeft hem de nieuwe naam van ”Gods kind”.

Hoe verschrikkelijk kan het zijn als men op hete zomerse dagen de hemel bedekt ziet met zwarte wolken die van donder en bliksem zwanger zijn. Hoe vreselijk wanneer de aarde met duisternis bedekt wordt, en als na een korte stilte de op elkaar vallende en voortrollende wolken hun donderslagen doen horen. Als de zwaveldampen, in de lucht ontstoken, een menigte van bliksemschichten veroorzaken. De wreedste dieren verbergen zich en vogels zoeken in holle bomen een schuilplaats. Ook de mens verbergt zich. Zo verschrikkelijk zal de jongste dag zijn.

Coenraad Mel, predikant te Hersfeld

(”Voorboden naar het laatste oordeel”, 1731)