Over een kleine vijf maanden is Zuid-Sudan onafhankelijk. Bijna 99 procent van de bevolking stemde bij het referendum voor afscheiding. De komende tijd moeten er veel beslissingen worden genomen. Er is zelfs nog geen naam voor het nieuwe land.

Juba heeft oliegelden, maar geen ambassades of wolkenkrabbers. Een jaar geleden had de stad nog maar 3 kilometer verharde weg. Het plaatselijke archief is ondergebracht in een tent.

Velen zien echter een enorm potentieel. De ondernemer Soloman Chaplain Lui (42) is een van deze optimisten. Vanaf een rotsachtige heuvel kijkt hij uit over de stad. Hier worden 160 appartementen en hotelkamers gebouwd.

Hij wijst naar lege velden, waar hij ooit een winkelcentrum en een golfbaan hoopt aan te leggen. „Er komen veel mensen hierheen”, zei hij. „Een nieuw land wordt geboren.”

Twee decennia van oorlog tussen het overwegend islamitische noorden en rebellen in het christelijk-animistische zuiden hebben aan zeker 2 miljoen mensen het leven gekost, totdat er in 2005 een vredesovereenkomst werd getekend.

Tientallen jaren van oorlog en armoede hebben Zuid-Sudan in een desolate staat achtergelaten. De 8,7 miljoen mensen wonen in een van de meest onderontwikkelde regio's van de wereld. Volgens de Verenigde Naties heeft een 15-jarig meisje in Zuid-Sudan een grotere kans om in het kraambed te overlijden dan om haar school af te maken. Zo’n 85 procent van de bevolking is analfabeet.

Alsof de regio het nog niet moeilijk genoeg heeft, zijn de prijzen voor goederen als suiker, zeep en bakolie de afgelopen weken meer dan 50 procent gestegen. „De lijst is lang”, zegt Athai Peter (25), terwijl hij een vacaturebord bij een VN-kantoor leest.

Zuid-Sudan moet een nieuwe munteenheid invoeren, diplomatieke posten oprichten en een naam kiezen. Met het noorden moet nog worden onderhandeld over burgerrechten, olierechten en de definitieve grenzen.

De Sudanese president Omar al-Bashir steunt de uitkomst van het referendum en zei maandag de eerste te willen zijn die het zuiden feliciteert met de nieuwe staat. Zijn woorden leken bedoeld om ervoor te zorgen dat de olie door de pijpleidingen naar het noorden blijft stromen. Zo’n 98 procent van de Sudanese inkomsten komt uit de oliewinning.

Inmiddels hebben ook buitenlandse investeerders de weg naar Juba gevonden. Niemand weet precies hoeveel inwoners de stad heeft. Na de vredesovereenkomst van 2005 stroomden de mensen toe. Rond de stad schoten nederzettingen als paddenstoelen uit de grond.

De meeste Sudanezen zijn werkloos of leven van de inkomsten van de verkoop van thee en andere goederen. Omdat banken slechts zelden leningen verstrekken, is het voor Sudanese bedrijven moeilijk om te groeien. Alleen olie zorgt voor een gestage stroom van inkomsten.

Vanwege het belang van olie voor de economie is het essentieel dat er met het noorden duidelijke afspraken worden gemaakt over olierechten en de grenzen, zegt Zach Vertin, een Zuid-Sudanese analist van de Internationale Crisisgroep.

„Dit is niet alleen van groot belang voor een vreedzame transitie tussen nu en juli, maar ook voor de toekomst”, zei hij. „Het is absoluut noodzakelijk dat dit proces gesteund blijft worden. Anders eindigen we in juli met een hele reeks uitstaande kwesties en dan riskeer je een conflict.”