Net als in werkelijkheid probeert in de film de weduwe van een voormalige NSB-leider haar man, die in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog onder mysterieuze omstandigheden stierf, te rehabiliteren. In de film wordt gesteld dat de man zelfmoord gepleegd heeft, zoals ook de officiële lezing van de doodsoorzaak van de echte Rost van Tonningen luidt. Zijn weduwe is er sinds de dood van haar man echter van overtuigd dat hij in de dagen na de capitulatie van Duitsland in de gevangenis van Scheveningen is vermoord.

Na overleg met een advocaat ziet Rost van Tonningen van een proces af. De maatschappij Egmond Film, die de film produceert, heeft haar te kennen gegeven dat er niets meer aan het script kan worden veranderd. „Ik vind niet dat je zo met mensen om kan gaan”, stelt de weduwe wel. „Maar juridisch valt er weinig tegen te ondernemen. Ze hebben zich volledig ingedekt door mij in de film een andere naam te geven.”

De zwarte weduwe hoopt echter wel te worden uitgenodigd voor de première van de film op het Nederlands Filmfestival in Utrecht. Producent Egmond Film kan nog niet zeggen of aan dit verzoek wordt voldaan.

Meinoud Rost van Tonningen (1894-1945) was hoofdredacteur van het Nationale Dagblad, het partijorgaan van de NSB. Tijdens de Duitse bezetting van Nederland werd hij benoemd tot president van de Nederlandsche Bank en waarnemend secretaris-generaal van Financiën. Na de bevrijding pleegde hij zelfmoord in de gevangenis van Scheveningen.

Tot op de dag van vandaag tracht zijn weduwe het gedachtegoed van haar man in ere te houden. In haar huis vinden nog geregeld bijeenkomsten van rechts-radicalen plaats. Zij onderhield onder meer contacten met het Vlaams Blok en was bevriend met de dochter van Heinrich Himmler, de leider van de Gestapo en de Waffen-SS.