Met stevige slagen roeit Hennie Elings (48) zijn boot naar de Waaldijk bij Slijk-Ewijk. Te voet is zijn boerderijwoning, op camping De Steenoven, niet meer te bereiken. Een rij boven het water uitstekende paaltjes markeert de plaats waar de ondergelopen weg loopt.

„Het hoge water spookt door je hoofd”, zegt campingbaas Elings, als hij gistermiddag zijn boot heeft afgemeerd. Al dagenlang is hij druk met de wateroverlast. Rond zijn woning spoelt het water. „We hebben van alles hoger gezet. Koelkasten bijvoorbeeld. Afgelopen weekend hebben we al drie aanhangwagens met spullen naar het dorp gebracht.”

In allerijl verwijderde hij prikkeldraad en andere afrastering in de uiterwaarden rond de camping. Zijn handen zitten onder de schrammen van het prikkeldraad. „Als je die dingen laat staan, drijven er takken en andere rommel tegen aan. De stroom sleurt de afrastering mee.”

Bij mist waagt Elings zich niet aan de oversteek per roeiboot tussen zijn woning en de Waaldijk, een afstand van enkele honderden meters. „Dat is te gevaarlijk. Mijn vader kwam ooit in de mist op een totaal andere plek terecht dan hij had gewild, vlak bij een schip dat voor anker lag.”

Bij de viering van zijn 49e verjaardag komende zaterdag zal weinig familie zijn. „Anders moet ik twintig keer heen en weer varen”, zegt Elings. „Volgend jaar, als ik vijftig word, hebben we dubbel feest.”

Gevaarlijk

In de kamer van haar dijkwoning wijst Ella Stevens uit Slijk-Ewijk door het raam naar de watermassa die vanwege het hoogwater nu op een luttele meter afstand voorbijstroomt. „Dit is toch prachtig?” zegt Stevens, terwijl ze een kop koffie serveert. „Al die watervogels zwemmen vlakbij.” Ze blijft op haar hoede. „Bij hoogwater mochten de kinderen toen ze klein waren, de deur niet uit. Dat was vanwege de stroming te gevaarlijk.”

Met lede ogen moest Will van Elk toezien hoe het wassende Waalwater de afgelopen dagen bezit nam van een deel van zijn camping De Grote Altena, in Oosterbeek. „De rivier is je vriend, maar ook je vijand”, zegt de campingbaas wijzend op een ondergelopen speelplaats. Het blad is van een pingpongtafel gehaald. In het water drijven takken en troep rond. „De wind staat zuidwestelijk, dus allerlei afval komt deze kant op.”

Van Elk verwacht drie, vier weken bezig te zijn om het terrein te fatsoeneren. Een strop van „duizenden” euro’s. „Als het water weer wat zakt, gaan ganzen hier in de grond pikken. Dat levert schade op.”

Lieslaarzen

Aan de Waalbandijk bij Dodewaard worstelt de 80-jarige Jan van Hensbergen door het water rond zijn dijkwoning. Hij draagt hoge lieslaarzen, is gewapend met wandelstok en hooivork. Uit zijn broekzak steekt een rode zakdoek. Hij peutert met de hooivork wat takken uit de afrastering. „Gemak heb ge d’r nooit van”, zegt de man.

De schemer valt, ganzen gakken, een containerschip vaart voorbij. Van Hensbergen kent de kracht van het water. „Ge houdt niks tegen.”