„O Heere! wie is als Gij onder de goden?” De verzekerde ziel zegt: Ik moet met Mozes wel uitroepen „O Heere! wie is als Gij onder de goden? Wie is als Gij, verheerlijkt in heiligheid, vreselijk in lofzangen, doende wonderen?” En met de apostel zegt hij: O, breedte en lengte en diepte en hoogte van de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat. De koningin van Scheba, zegt de verzekerde ziel, was met zo’n diepe verwondering vervuld over Salomo’s wijsheid, grootheid, goedheid en heerlijkheid, dat zij niet anders dan vol verbazing kon uitroepen: „Welgelukzalig zijn uw mannen, welgelukzalig deze uw knechten, die gedurig voor uw aangezicht staan, die uw wijsheid horen!”

O, hoe behoort die gezegende verzekering die ik heb van de liefde Gods, van mijn deel in God, van mijn vereniging en gemeenschap met God, van mijn geluk hier en mijn zaligheid hierna, dan in mij een diepe en ernstige, een wezenlijke en eeuwige verwondering over God te werken. Een welgegronde verzekering werkt altijd een ernstig en ongeduldig verlangen naar een nadere, helderder en volkomener genieting van God en Christus. „O, God, Gij zijt mijn God.” Hier is de verzekering. Welnu, wat volgt er? „U zoek ik in de dageraad; mijn ziel dorst naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land dor en mat, zonder water.”

Thomas Brooks, predikant te Londen

(”Hemel op aarde”, 1667)