U suggereert ten onrechte dat in Taizé emotie belangrijker is dan de Bijbel. In Taizé wordt inderdaad niet of nauwelijks gepreekt. Jongeren worden uitgedaagd zelf op zoek te gaan naar de bronnen van het geloof, naar God. Men is stil nadat er uit de Bijbel is gelezen, er is alle ruimte om de Geest door de Bijbel en in de stilte aan het woord te laten komen. Ook uw suggestieve opmerking over de mantra-achtige gezangen doet Taizé geen recht, omdat deze liederen veelal letterlijk Bijbelverzen zijn. Ze worden herhaald, zodat de tekst echt inwerkt. Ten slotte vindt Taizé de kerk absoluut geen overbodige institutie. Zij zoekt steeds de samenwerking met lokale kerken en wijst jongeren juist op het belang van aansluiting bij andere gelovigen. Niet voor niets ook vond in Rotterdam het ochtendprogramma plaats in de gastkerken.

Volgens mij begrijpt u Taizé niet echt. Taizé is geen kerk maar een gemeenschap van broeders vanuit verschillende kerken. Taizé is ontstaan vanuit de inzet van een protestant die gehoor gaf aan de oproep van Jezus om de eenheid te bewaren – of te herstellen. Menig kerkleider van de gereformeerde gezindte zou hier een voorbeeld aan kunnen, moeten, nemen. Taizé zoekt niet naar de tienduizend-en-een verschillen die er tussen de duizend-en-een kerken bestaan. Zij wil laten zien dat je ondanks die verschillen elkaar kunt waarderen en respecteren. Calvinisten, oosters-orthodoxen, lutheranen, rooms-katholieken en evangelicals ontmoeten elkaar in Taizé en haar bijeenkomsten. Dat is wederzijds een verrijkende ervaring die alleen mogelijk is als men elkaar niet de maat neemt, als men niet bij voorbaat van het eigen gelijk uitgaat. Dat stuit geregeld kerkelijke autoriteiten tegen de borst, want dat is blijkbaar bedreigend voor de eigen positie.

Het leek me goed dit te corrigeren, we moeten als christenen tenslotte elkaars goede naam hooghouden.

Anton Stapelkamp

Pr. Frederik Hendrikstraat 21

3051 EM Rotterdam